انّما یخشی الله من عبادالعلماء

_{هرجا از بندگان صالح خدا ذکر و یادی شود و برکات آنجا نازل می شود.بندگانی که چند صباحی در این دنیای خاکی زیستند و دامن به خاکش الوده نساختند. اینان عاشقان راستین و مرواریهای درخشان و ارجمند الهی هستند که در صدف بی نام و نشان دل به عشق بازی با محبوب خویش خوش دارند .چه بسیار از این درهتی ثمین که در حیاتشان ناشناخته ملنده اند}

_{به عظمت و بزرگواری این مردان مرد و به قدم صدقشان بنگر تا ترس از وجودت رخت بر بندد و نور امید در دلت افروخته و گام هایت استوار شود، زندگی شان را مرور کن تا به تو نشان دهند که برای یک رهرو و تنها آنچه مهم است رفتن است و رفتن!}

_{نگاه کردن به چهره همیشه زنده این ستون های استوارزمین، فاصله را تا خدا گوشزد می کند و ورق زدن صفحات حیاتشان عزم و همت حرکت می دهد. نگاهشان نغمه ای را در گوش قلبت زمزمه می کند:}

_{که ای بلند نظر شاهباز سدره نشین            نشیمن تو نه این کنج محنت آباد است}

_{معرفی الگوها و شخصیتهاى بزرگ مذهبى و فرمایشات آنان ، خود نیز انسان ساز است .}

_{رفتار و گفتار آن فرزانگان ابتداء با نفس خود که مقابله با شیطان درونى است و انقلاب را که همان تزکیه نفس است از خود شروع کردند و حقیقتا هم پیروز گشتند و فاتح تمام و کمال گردیدند. اگر کلمه اى گفتند اثر خود را بر جان انسان گذاشت و مى گذارد!}

_{امت مسلمان ، براى تربیت اسلامى نیازمند به نشان دادن الگوى تربیتى و ارائه قهرمان و نمونه است .
بر ما است که خاطره و شرح حال مردان بزرگ و عالمان دین را که راهیان کوى طریقت هستند پاس بداریم که به قول قرآن کریم:}

 _{لقد کان فى قصصهم عبرة لاءولى الاءلباب}

 _{در سرگذشت و قصه هاى آنان عبرت و تجربه اى براى خردمندان است}

_{افرادى در یک موقعیت ویژه زمانى ، قدم در راهى مى گذارند و خود را در صف مشخصى جاى مى دهند و به نفع مکتبى قدم بر مى دارند، و تبلیغ مى کنند و ثابت قدم و استوار حتى تا پاى شهادت حاضر مى شوند که همه هستى خود را فدا مى کنند. آنها مصداق فرمایش امام على علیه السلام در دعاى کمیل هستند.}

_{به درگاه خداوند عرضه مى دارد:}

 _{خدایا تو را به قداست و پاکیت و به بزرگترین نام ها و صفت هایت مى خوانم و مسئلت دارم که لحظه هاى مرا در شب و روز به یاد خویش آباد سازى و به خدمت خودت پیوسته گردانى و عملهایم را پذیرا باش تا آن که تمامى علمها و ذکرهایم یک ذکر شود و حال من همواره در خدمت تو باشد.}

_{اینک  یکی دیگر ازبزرگان عرصه علم را به دوستان عزیز معرفی کنیم .}

 آیت الله میرزا مهدی اصفهانی

عالم ربانی ، فقیه صمدانی ، متاله قرآنی و استاد مکتب معارف اهل بیت علیهم السلام آیت الله حاج میرزا حسنعلی مروارید قدس سره ،

توصیه های  اخلاقی آیت الله بهجت(ره)

1. دستورالعمل اول بسمه تعالی

سخنان مهم آیت الله رضازاده در خصوص نزاع بین طرفداران مکتب تفکیک و فلسفه

به گزارش خبرگزاری رسا ، آیت الله حاج شیخ رجبعلی رضازاده در پایان درس خارج خود با اشاره به اینکه تلاش ما باید برای تقویت شیعه باشد ، گفت : درگیری و نزاع بین فلاسفه و مکتب تفکیک موجب تضعیف شیعه می شود و وظیفه ما این است که به هر دو گروه احترام بگذاریم .
وی در سخنان خود با بیان اینکه جمع بین مکتب تفکیک و فلسفه ممکن خواهد بود با اشاره به شخصیت استاد خود آیت الله حاج شیخ هاشم قزوینی (ره) اظهار داشت: سیره عملی مرحوم حاج شیخ هاشم این بود که نه صد در صد طرفدار مکتب تفکیک بودند و نه فلسفه و به هر دو انتقاد داشتند .
این استاد درس خارج به بیان خاطره ای به نقل از محمد رضا حکیمی پرداخت و گفت : « مرحوم آقا بزرگ تهرانی صاحب کتاب الذریعه تشریف آوردند مشهد و به خدمت شیخ هاشم رفتند . پس از دیدار با حاج شیخ هاشم ، هنگام خروج مرحوم حاج شیخ هاشم زودتر جلو می آیند و گیوه های فرسوده آقا بزرگ را می بوسند و جلوی پای ایشان می گذارند . مرحوم حاج شیخ هاشم بخاطر خدماتی که آقا بزرگ تهرانی برای مذهب کردند ، این چنین به ایشان احترام می کنند .»
وی افزود : این رفتار مرحوم حاج شیخ هاشم ، برای ما درس است که باید کسانی را که وجودشان برای مذهب مهم است از آنها تقدیر و تشکر کنیم .
آیت الله رضازاده یادآور شد : آقای وحید خراسانی نقل می کرد که « حضرت امام کتابی نوشتند به نام کشف الاسرار که در رد شبهات وهابیون ، امام دو ماه درس خود را تعطیل کرده و آن را نوشتند . وقتی مرحوم امام به مشهد می آیند در حرم مطهر با آقا میرزا مهدی اصفهانی برخورد می کنند و مرحوم میرزا مهدی با همه آن وجهه مردمی و شخصیتی که داشتند در صحن حرم با اصرار دست امام را می بوسند و می گویند دستی که کشف الاسرار را نوشته تا از مکتب من دفاع کند را باید ببوسم . این در حالی است که امام آن موقع یک استاد حوزه علمیه قم بودند و میرزا مهدی هم یک عالم برجسته ای که مثل حاج شیخ هاشم در درس ایشان شرکت می کردند .
وی خاطرنشان کرد: مرحوم امام از فلاسفه قوی زمان خودشان بودند و آقا میرزا مهدی اصفهانی در راس مکتب تفکیک و معلم این مکتب بودند و می بینیم آنها اینطور بودند و این چنین رفتار می کردند ولی ما اینطور با یکدیگر برخورد می کنیم و ایمان خودمان را از دست می دهیم . ما هستیم که اشتباه می کنیم و به نام آنها این همه شیعه را تضعیف می کنیم .
آیت الله رضازاده در ادامه گفت: : « می گوییم ، ملای رومی ، سعدی ، فردوسی و حافظ سنی بوده اند . اگر اثبات نکنیم که سعدی سنی بوده چه اشکالی داره ؟ ... اگر کسی یک مطلبی گفته که به نفع شیعه است ، ما همان را بگوییم و اصلا ادعا کنیم که آن شخصیت شیعه بوده است . »
وی تاکیدکرد : نباید شخصیت های جهانی که دو پهلو حرف زده اند را طرد کرده و بگوییم از اهل سنت بوده اند .
این شاگرد برجسته آیت الله حاج شیخ هاشم قزوینی (ره) خاطرنشان کرد : مرحوم حاج شیخ هاشم قزوینی درس می گفتند و میرزا مهدی اصفهانی نیز به درس ایشان شرکت می کردند . پس از چند روز که میرزا مهدی اشکالاتی را در درس مطرح می کنند ، مرحوم شیخ هاشم می آیند و به میرزا مهدی می گویند شما درس بگویید تا ما استفاده کنیم . و پس از آن مرحوم شیخ هاشم پای درس میرزا مهدی می نشینند . چون میرزا مهدی حرف های جدید از میرزای نایینی را مطرح می کردند .
آیت الله رضازاده افزود: همچنین آیت الله حاج شیخ هاشم قزوینی در مشهد درس خارج شروع کردند و بعد از چند روز درس را تعطیل کردند و فرمودند ؛ چون آقای میلانی درس خارج شروع کرده اند من دیگر همان درس کفایه را می گویم و هر کس درس خارج میخواهد برود درس آقای میلانی .
وی یادآور شد: آیت الله میلانی هم از فلاسفه قوی بود .
این استاد برجسته حوزه تصریح کرد: می بینیم که مرحوم حاج شیخ هاشم هم به فلاسفه و هم به تفکیکی ها احترام می گذاشتند . ما نیز باید نسبت به هر دو احترام کنیم چون هیچ یک خلاف شرع نمی کنند
آیت الله رضازاده با بیان اینکه هم تفکیکی ها صاحب کرامات بودند و هم فلاسفه ، افزود: آیا عقل قبول می کند که کسانی که فلسفه می خوانند ، می دانند که باطل است و به دنبال آن می روند ؟ هر دو طبق استنباط و وظیفه خود عمل می کنند .
گفتنی است ، آیت الله رضازاده از علما و مدرسین برجسته خارج فقه و اصول حوزه علمیه مشهد و از شاگردان برجسته حضرت آیت الله حاج شیخ هاشم قزوینی و حضرت آیت الله میلانی می باشند.
البته به نظر این حقیر احترام که امری واجب است اما مبنای هر دو دوسته واقعا فرق دارد و قابل جمع نیست و در مقام بحث علمی فلاسفه تفکیکیان را متحجر وسنتی وبی عقل حکیمانه می ژندارند واز آن طرف تفکیکیون هم فلاسفه را با تکیه بر روایات واختلافات شدیدی که بین مشائیون واشراقیون وحکمت متعالیون استو اصراریکه در تکیه بر عقل خطاکار ودوری عملی از اهل بیت دارندمذمت می کنند.

با سلام به شما. مطلبی را از یکی از استادان نواندیش علوم قرآنی که خود را یک نظریه پرداز در زمینه عرفی بودن زبان قرآن یعنی مختص بودن به زمان پیامبر می داند. یعنی فقط عرب عصر نزول مورد خطاب قرآن است می آورم. که سوال وجوابی استبین دانشجو واستاد. فعلا جهت آشنایی ا تفکرات این استاد مطالبی را می آوریم در آینده به نقد آن می پردازیم.
استاد، آیا در معناشناسی توصیفی به جای واژه «نور» واژه جانشینی مانندخلق را می توان به کاربرد؛  مانند «الله نور السموات و الارض» را که «الله خلق السموات و الارض» به کار برد؟ همچنین واژه های جانشین و همنشین را چگونه بتوانم از هم بازشناسم؟
با عرض تشکر و دعای خیر 

به نام خدا و با سلام
مراد از همنشین ها نوع و ترتیب واژگانی است که معمولاً همراه «نور» به کار می رود و مقصود از جانشین ها نوع واژگانی است که به جای واژه «نور» به کار می رود و همان معنای نور را افاده می کند.
به نظر می رسد، سئوال شما به آیه ذیل مربوط باشد که آمده است:
 اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فیها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ فی زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَکَةٍ زَیْتُونَةٍ لا شَرْقِیَّةٍ وَ لا غَرْبِیَّةٍ یَکادُ زَیْتُها یُضی‏ءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلى نُورٍ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشاءُ وَ یَضْرِبُ اللَّهُ اْلأَمْثالَ لِلنَّاسِ وَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلیمٌ (نور، 35).
باید توجه داشته باشید که نور در این عبارت معنای حقیقی ندارد و بلکه معنای مجازی دارد؛ چنان که در ادامه آمده است: «یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشاءُ»؛ بنابراین نور بودن خدا مثل نور بودن قرآن است و لفظ مترادف آن هدایت است؛ «یهدی الله لنوره یعنی ینور الله لنوره». در پایان آیه هم تصریح شده است که این بیان ضرب المثلی و تمثیلی است و نه حقیقی. بنابراین الله نور است؛ یعنی هدایت می کند. به این ترتیب باید گفت: «هدی» یکی از واژگانی است که در برخی از عبارات به جای «نور» به کار می رود و همان معنای نور مجازی را افاده می کند و به عبارت دیگر صفت جانشینی دارد. دیگر واژه جانشین نور، «اسلام» یعنی تسلیم خدای یگانه شدن است؛ چنان که در آیه ذیل آمده است: أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِْلإِسْلامِ فَهُوَ عَلى نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَیْلٌ لِلْقاسِیَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ أُولئِکَ فی ضَلالٍ مُبینٍ (زمر،22). در اینجا توحید و تسلیم خدای یگانه شدن «نور الله» معرفی شده است.
یا در جای دیگری آمده است: وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ وَ هُوَ یُدْعى إِلَى اْلإِسْلامِ وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ * یُریدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ (صف، 7-8).
یا در جای دیگر آمده است: اتَّخَذُوا أَحْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ الْمَسیحَ ابْنَ مَرْیَمَ وَ ما أُمِرُوا إِلاَّ لِیَعْبُدُوا إِلهاً واحِداً لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ سُبْحانَهُ عَمَّا یُشْرِکُونَ * یُریدُونَ أَنْ یُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ یَأْبَى اللَّهُ إِلاَّ أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ (توبه، 31-32)
به این ترتیب، دلیلی که نشان می دهد، نور در در آیه مورد بحث به چه معناست، عبارت از همان همنشین ها و به عبارت سنتی عبارت از سیاق آیه است. سیاق یا همنشین های واژگان مشخص می کند که یک واژه معنای حقیقی اش اراده شده است، یا معنای مجازی اش. همنشین های نور در معنای مجازی عبارت از کفر و اسلام و هدایت و ضلالت و مانند آنهاست.