صدای شیعه: امام جمعه نجف با اشاره با سالگرد ارتحال آیت الله العظمی خویی افزود: ایشان نظام بعث عراق را مشروع نمی دانستند و به مردم فهماندند که ایستادگی شان در برابر نظام بعثی ، مشروعیت دارد.

* آیت الله العظمی خویی و حفاظت از حوزه نجف

حجت الاسلام والمسلمین قبانچی ادامه داد:حفاظت از حوزه علمیه نجف نیز از دیگر اقدامات مهم مرحوم آیت الله خویی به شمار می رود.

وی خاطر نشان کرد: بسیاری از اساتید و علمای این حوزه از شاگردان آیت‌الله العظمی خویی هستند و حوزه علمیه نجف نیز به نوعی منتسب به این عالم ربانی است.

امام جمعه نجف همچنین در بخش دیگری از سخنان خود از کمبود مساجد در نهادهای نظامی و ارتش عراق انتقاد کرد و گفت:همانگونه که غذا خوری و سایر مکان های مورد نظر در ساختمان های ارتش وجود دارد ، باید اماکن مورد نیاز برای انجام امور عبادی نیز وجود داشته باشد.

* ماجرای انتفاضه شعبانیه

لازم به یادآوری است که درست پس از شکست سنگین ارتش عراق در جنگ سال 1991 در کویت بود که بر اساس قطعنامه 670 شورای امنیت، کلیه تحرک هواپیماها و حتی بالگردهای ارتش عراق دچار تحریم گردید.در این هنگام مردم سرتاسر عراق موقعیت را غنیمت شمرده و از شمال تا جنوب این کشور علیه رژیم صدام حسین قیام کردند.

در جریان این قیام که در میان ملت عراق به انتفاضه شعبانیه مشهور گردید، کنترل بخش اعظم کشور به دست نیروهای مردمی افتاد و از هجده استان عراق ، چهارده استان سقوط کرد و در این میان تنها استانهای مرکزی شامل استانهای غربی و صلاح الدین و بغداد از آن جدا بوده و سایر استانها همگی از زیر یوغ استبداد صدامی خارج شد. این قیام همه گیر بود و شیعیان و سنیّان همه در آن سهیم شدند. لیکن با توجه به آزاد شدن مناطق یاد شده که اغلب از ساکنین شیعه مذهب برخوردار بود، قیام یا انتفاضه بیشتر رنگ شیعه گری به خود گرفت . در مدت بسیار کوتاهی ، اکثریت شهرهای مهم عراق از جمله بصره، نجف، کربلا،عماره،کوت و ناصریه و دیوانیه در جنوب و شهرهای مهم و استراتژیک شمال عراق به دست نیروهای مردمی افتاد.

در این مدت که حدود یک ماه بیشتر طول نکشید مردم با تشکیل کمیته های مردمی زیر نظر کمیته ای نه نفره که از سوی مرجعیت حوزه علمیه نجف اشرف آن هنگام مرحوم آیت الله العظمی خوئی تشکیل شده بود، اداره می شد. این کمیته که از برجستگان مردمی و اجتماعی و گاه علمی حوزه انتخاب شده بودند ، هر یک در سویی در امر کارگشایی امور روزمره مردم این شهرها نظارت داشته و سعی داشتند که خونی به ناحق ریخته نشده و ظلمی بر انسانی روا نشود.

اما در این هنگام حادثه ای که رخ داد، تمامی آرزوها را به زیر خاک برد و هیچگاه خاطرات تلخ و تکان دهنده آن ایام از ذهن عراقیها محو نخواهد گردید. زیرا آنچه که پس از قیام مردم عراق در انتفاضه شعبانیه 1991 به عنوان سیاست سرکوب دائمی و بدون مرز از سوی صدام حسین به مورد اجرا گذاشته شد به مراتب تلخ تر بود.

حادثه چنین اتفاق افتاد : آمریکاییان پس از قیام مردم عراق متوجه شدند که ناخواسته زمینه های ایجاد حکومتی مردمی و اسلامی در عراق پا گرفته است و چیزی نمانده است که بغداد را نیز در اختیار گیرند.

در آن هنگام دو لشگر از بغداد به سوی شمال عراق، کربلا و نجف و دیگری از سوی جنوب آن به این منطقه به حرکت درآمد و در این راستا برای قلع و قمع کردن انقلابیون از سلاحهای شیمیایی و بمبهای خوشه ای و ناسالم استفاده کرده و در برخی مناطق از آن جمله در نجف اشرف از شصت موشک زمین به زمین «اسکاد بی » استفاده کردند. حرکتی که هیچگاه از سوی دیکتاتورترین و خون آشام ترین رژیمهای یک قرن اخیر نیز صورت نپذیرفته بود. تمامی منطقه مملو از جنازه های کشته شدگان بود که چندین روز داخل کوچه ها و خیابان ها رها شده و شمار زیادی از آنان خوراک سگهای ولگرد در بیابانها شدند.

انسانهای بی گناه شامل زن و مرد و کودک و سالخورده در دسته های 500 الی هزار نفره تیر باران شده و سپس در گورهای دسته جمعی دفن شدند.

* راز مزارهای کشف شده در اطراف نجف و کربلا

راز مزارهای کشف شده در اطراف شهر محاویل و نجف و کربلا هم اکنون فاش می گردد. به طوری که هم اکنون کمتر خانواده ای را می توان در عراق یافت که صدام حسین عضو یا اعضایی از آن را اعدام و یا زندانی نکرده باشد. صدام ، محو کربلا و به ویژه نجف را از نقشه جغرافیایی عراق در سر می پرورانید و بر این پایه ، کشتارها و فجایع دهشتناکی را در آن صورت داد.

کشتار کربلا و نجف اشرف هیچگاه از اذهان مردم این دیار محو نمی گردد. او حتی شأن جایگاههای مقدس شیعیان در کربلا یعنی حرمین شرفین و نیز مرقد مطهر علوی در نجف را نیز نادیده گرفت و با توپ و تانک بدان حمله ور شد بطوریکه تا حدود شش ماه پس از این سرکوب در حرمهای یاد شده بسته بود تا اینکه رژیم در طی این مدت توانست آثار فجایع خود را در آن از بین برده و سرپوشی بر آن نهد. صدام در ضمن حمله خود به این شهرها بسیاری از مدارس دینی کربلا و نجف از آن جمله مدرسه دارالحکمه که یکی از مراکز تحصیل نجف بود را با خاک یکسان کرد و هم اکنون آثاری جز خرابه های آن به جای نمانده است .

صاحبنظران معتقدند که در این چند روز  حدود سیصد الی پانصد هزار نفر به شهادت رسیدند.

صدامیان ، هزاران نفر را نیز به زندانهای « ابوغریب » و زندان «مرکزی صدام» و سایر زندانها روانه کردند.
مرکز خبر حوزه