مَثَل خستگى ناپذیرى ; میرزاى تبریزى‏قدس سره و استفاده از تعطیلات درسى  فاضل محترم حجت الاسلام سید محمد صادق طباطبائى شیرازى مى‏نویسد: مرحوم میرزاى تبریزى‏قدس سره از نوادر فقاهت در دوران کنونى بودند و در وصیت نامه‏شان فرمودند: من چهل سال است که معناى تعطیلات را نفهمیده‏ام آیا حوزه نجف و قم در زمان ایشان تعطیلات نداشته است مسلماً حوزه در زمان ایشان تعطیل بوده لکن خود آن بزرگوار در ایام تعطیلات به سایر کارهاى علمى مشغول بودند و یادمان نرود علاوه بر تحصیل از جمله فضلاى نجف که تبلیغ مى‏رفتند آن بزرگوار بود که سالیانى در مناطق بشیر، تسعین، طوز خرماتو مشغول تبلیغ بودند )بعضى تحوّل ایجاد شده در آن منطقه به برکت زحمات این استاد فرزانه است( وقتى عدد چهل را از عدد سالیان عمر نازنین آن عزیز سفر کرده کسر کنیم خواهیم فهمید که منظورشان چهل سالگى به بعد بود که یعنى از چهل سالگى تا پایان عمر معنى تعطیلى را نفهمیدند و این به خاطر همان اشتغالات علمى معظم له بوده است.

فرزند مرحوم میرزاقدس سره مى‏گوید: مرحوم میرزاقدس سره دائماً در دفتر، منزل مشغول بودند و اینکه مى‏گویند تعطیلات را احساس نکردند را مى‏توان به تلاش در تدوین موسوعه رجالى ایشان‏قدس سره اشاره کرد که در روزهاى تعطیل آن را مى‏نوشتند و بیش از 20 سال مشغول آن بودند. تمام تقریرات درس خود را در ایام تعطیل و قبل از درس ثبت مى‏کردند و دهها دفتر به جاى مانده به قلم ایشان، گویاى این مطلب است، موسوعه صراط النجاة که 12 جلد آن به چاپ رسیده است، نشان از حرکت بى وقفه علمى ایشان‏قدس سره دارد. ایشان در تمام شبانه روز به جز وقتى را که براى استراحت و تهجد و کارهاى شخصى قرار داده بودند، بقیه وقت را، کتاب به دست یا قلم به کاغذ مشغول بودند و مى‏فرمودند در قبر استراحت خواهم کرد تا فرصت هست باید در نشر علوم و معارف اهل بیت‏علیهم السلام تلاش کرد.