سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 
به یاد دوست
درباره وبلاگ


کاش بنده خدا باشم.

جزوه امتحانی علوم قرآنی1 (تحریف ناپذیری) ارشد برای دانشجویان عزیز دانشگاه قم بارگذاری شد. لطفا از لینک زیر دانلود فرمائید. ارادتمند. اویسی

http://s6.picofile.com/file/8382651392/%D9%81%D8%A7%DB%8C%D9%84_%D8%B3%D9%88%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%AA_%D8%A7%D9%85%D8%AA%D8%AD%D8%A7%D9%86%DB%8C_%D9%88_%D8%AC%D8%B2%D9%88%D9%87.pdf.html




موضوع مطلب : جزوه, امتحان, علوم قرآن, تحریف, کامران, اویسی, دکتر, داشگاه, استاد, قم, آزمون

 

 

 

  مراحل انتخاب موضوع پایان نامه

 

 

دکتر نکونام از اساتید دانشگاه قم در این باره سخنان خوبی دارد که از نظر می گذرد.

بسیاری از دانشجویان از اینجانب می خواهند موضوعاتی را برای پایان نامه اشان معرفی کنم. منتها معرفی موضوع مثل نسخه پیچیدن پزشک است؛ یعنی تا اطلاعات لازم از توانایی ها، علایق، محدودیت ها و فرصت های آنها نداشته باشیم، نمی توانیم موضوع مناسبی را پیشنهاد کنیم. علاوه بر آن موضوعات و مسائلی که برای پژوهش معرفی می شود، به گونه ای نیست که دانشجویان بتوانند آن را با هر استادی به سر انجام دلخواه برسانند. پایان نامه کار تحقیقی مشترک میان استاد و دانشجوست و اساساً دانشجو به خصوص در حوزه موضوعات و مسائل پیچیده تحقیقی به منزله دستیار استاد تلقی می شود؛ یعنی به واقع این استاد راهنماست که تحقیق می کند. منتها از دانشجو برای تحقیق خودش استفاده می کند. به همین رو دانشجو باید زیر نظر استاد به انتخاب موضوع و طراحی طرح تحقیق بپردازد و این نظارت باید تا پایان جلسه دفاع ادامه داشته باشد. به همین جهات است که به دانشجو پیشنهاد می شود، مراحل ذیل را برای انتخاب موضوع پایان نامه دنبال کند:

1. انتخاب استاد راهنما
در مرحله اول باید استاد راهنما را انتخاب کرد و موضوع را با راهنمایی او گرفت. به نظر من باید استاد راهنما خیلی بی خاصیت باشد که دانشجو خود موضوعی را انتخاب کند و آنگاه به او پیشنهاد کند و او هم بدون هیچ مقدمه ای بپذیرد. اگر فرض بر این باشد که دانشجو از چنان اشراف علمی برخوردار نیست که موضوع شایسته تحقیق انتخاب کند و طرح تحقیق مناسب را طراحی کند، باید انتخاب موضوع و طراحی تحقیق زیر نظر استاد راهنما انجام شود.
هر استادی اگر واقعا اهل مطالعه و صاحب نظر باشد، به یک یا چند حوزه خاص اشراف دارد و می تواند در همان حوزه ها موضوعات شایسته تحقیق معرفی کند. البته صرف معرفی موضوع از هر کسی در هر زمینه ای ممکن است؛ اما موضوعی که شایسته تحقیق است، جز از متخصص در یک یا دو حوزه خاص امکان ندارد. آنانی که تخصص لازم ندارند، معمولاً موضوعاتش یا تکراری است و یا ارزش تحقیق ندارد و یا منابع لازم برای تحقیق ندارد و خلاصه بسیاری از مشکلات دیگر دارد. بر این اساس، تأکید می شود، ابتدا استاد راهنما انتخاب شود و بعد زیر نظر او به انتخاب موضوع اهتمام گردد.

2. معرفی توانایی ها و محدودیت ها و علایق
دانشجو بعد از این که متناسب با توانایی ها و محدودیت ها و علایق خود، استاد راهنمایش را انتخاب کرد، باید خود را به استاد راهنما معرفی کند. بگوید که:
اولاً، در چه زمینه هایی توانایی علمی دارد؟ زبان انگلیسی و زبان عربی اش در چه حدی است؟ آیا به راحتی می تواند از متون خارجی استفاده کند یا نه؟ رشته تحصیلی اش در دوره قبل چه بوده است؟  از کامپیوتر می تواند خوب استفاده کند؟ تایپ کردن می داند؟ آیا در زمینه موضوعی مطالعات قبلی داشته است؟ به لحاظ هوشی چطور است؟ معدل درسی اش چقدر بوده است؟ آیا سابقه تحقیق دارد؟ آیا تاکنون مقاله ای نوشته و به چاپ رسانده است؟
باید توجه داشت که دانشجو باید علاوه بر توانایی های استاد به توانایی های خود هم اتکاء کند. استفاده از توانایی های خود موجب می شود، تحقیق پایان نامه را بهتر و سریع تر و عمیق تر سامان بدهد.
ثانیاً، چه محدودیت هایی دارد؟ آیا شاغل است؟ آیا متأهل است؟ چه شغلی دارد؟ آیا ساکن خوابگاه است؟ آیا در حال رفت و آمد به شهر خود است؟ در شبانه روز چقدر فرصت مطالعه و تحقیق دارد؟
باید توجه داشت که برای تحقیق یک فرصت محدود پیش بینی شده و دانشجو باید با توجه به محدودیت های خود موضوعی را انتخاب کند که بتواند در این فرصت به سامان برساند.

3. اقدام به مطالعه و تحقیق زیر نظر استاد راهنما برای انتخاب موضوع
پس از آن که استاد راهنما از توانایی ها و محدودیت های دانشجو آگاهی کسب کرد، موضوعاتی را متناسب با آنها معرفی می کند. منتها دانشجو نباید یکباره و یکشبه آن را انتخاب کند. باید حداقل یک هفته روی موضوع مطالعات اجمالی را انجام دهد و آنگاه به انتخاب موضوع اقدام کند. دانشجو باید با کمک استاد راهنما مشخص کند:
اولاً، آیا موضوع پیش تر کار شده و اثری درباره آن نوشته شده است یا نه؟ باید از نو بودن آن مطئمن باشد و گرنه بسا تکراری و دوباره کاری باشد و ارزش تحقیق نداشته باشد. برای این منظور باید از طریق جستجوی اینترنتی و غیر اینترنتی مثل مراجعه به کتابخانه های تخصصی و فهرست پایان نامه ها و کتب و مقالات بررسی کند که آیا موضوع نو است یا تکراری.   مشخصات 2100 پایان نامه قرآنی و حدیثی ؛   حدود 350 بایسته قرآنی و حدیثی؛    ابزارها و راهکارهای پژوهش قرآنی در اینترنت
ثانیاً، چه منابعی برای موضوع تحقیق هست؟ آیا به اندازه کافی مطلب و منبع وجود دارد که بتواند در حد یک پایان نامه محتوایی را فراهم کند یا نه؟
ثالثاً، چه سئوالات یا ریز موضوعاتی درخور تحقیق راجع به موضوع تحقیق وجود دارد؟ مراجعه به کتابخانه ها و آثار می تواند پاسخ این سئوال را روشن کند.

4. نوشتن طرحنامه زیر نظر استاد راهنما
بعد از این که پیشینه تحقیق و ریز مسائل و زیر موضوعات تحقیق روشن شد، دانشجو باید زیر نظر استاد راهنما به طراحی تحقیق بپردازد و فرم طرح تحقیق را تکمیل کند. موضوع را تعریف کند و اگر مصطلحاتی در طرح هست که نیاز به تعریف دارد، تعریف نماید. اگر روش تحقیق خاصی دارد، آن را توضیح دهد. پیشینه تحقیق را بیان کند که تاکنون چه کارهایی شده است و ابعاد و مسائل تحقیق نشده کدام اند؟ عناوین فصول و ریز عناوین پیش بینی شده کدام اند؟ در چه مدتی و طی چه مراحلی تحقیق به پایان می رسد؟ مهم ترین منابعی که محل مراجعه بوده و خواهد بود، کدام اند؟  
روش طراحی تحقیق برای پایان نامه و رساله؛‏   فرم طرح های تحقیق و تدریس دانشجویان روش تحقیق؛‏  موضوعات اساسی طرح پژوهشی در علوم اسلامی

5. دفاع از طرح تحقیق در کمیته تحصیلات تکمیلی گروه
مناسب است، دانشجو و استاد راهنما از طرح تحقیق در کمیته تحصیلات تکمیلی دفاع کند و اگر احیاناً نقایصی در طرح است، با تذکر اعضای کمیته برطرف شود. ما در گروه آموزشی خود تصویب کرده ایم که استاد راهنما و دانشجو بتواند در صورت تمایل در جلسه کمیته تحصیلات تکمیلی شرکت کند و از طرح پیشنهادی خود دفاع نمایند. شایان ذکر است، یکباری مدتی پیش از اینجانب دعوت شد، به عنوان استاد مدعو در جلسه دفاع از طرح رساله یک دانشجوی مقطع دکتری در دانشکده الهیات دانشگاه تهران شرکت کنم. خیلی جالب بود، درست همان اشخاصی که معمولاً در جلسه دفاع از رساله حضور پیدا می کنند، یعنی استادان راهنما و مشاور و دو ناظر که یکی از آنها باید از بیرون دانشگاه باشد، در آن جلسه حضور یافتند. نخست دانشجو طرحش را مطرح و از آن دفاع کرد و سپس ناظران نقد خود را بر طرح مطرح کردند و آنگاه استادان راهنما و مشاور از طرح دفاع کردند و نقصیه های طرح را پذیرفتند و مقرر شد، دانشجو طرح را تکمیل کند. گفتنی است که این بعد از آنی بود که طرح به کمیته تحصیلات تکمیلی گروه عرضه شده بود و دانشجو از طرحش دفاع کرده بود. آشکار است که وقتی تحقیقی از همان ابتدای طراحی اش با این نظارت و کنترل دقیق شروع شود، بی شک نتایج ارزشمندی نیز به همراه خواهد داشت.
طی این مراحل، موضوع پایان نامه انتخاب و نهایی می شود و دانشجو طبق طرح تحقیق زیر نظر استاد راهنما به پژوهش خواهد پرداخت.




موضوع مطلب : اویسی, پایان نامه, کامران, نکونام, موضوع, طرح, پروپوزال
یکشنبه 98 آبان 12 :: 7:26 عصر ::  نویسنده : کامران اویسی

برخی از دانش آموزان از بنده یا دوستان و حتی دانشجویان فارغ التحصیل ارشد و دکتری اینجانب می پرسند که نظام جدید کنکور بر اساس پایه هفتم و هشتم و نهم و .... که راهنمایی را حذف کرده اند، بسیاری از قواعد بی فایده یا کم فایده را از کتاب عربی حذف تنموده اند مانند بحث اعلال و مفعول مطلق عددی و بحث های مفصل دیگر که نیازی به طرح آن برای دانش آموزان تجربی و ریاضی نیست. همچنین با نگاه به کتاب ها ملاحظه می شود که بیشتر تمرکز کتاب بر کاربردی نمودن مباحث آن با کمک گرفتن از آیات و روایات و ضرب المثل ها و نیز مکالمه های عربی در قالب الحوار و تأکید بر ترجمه و لغت است. بنابراین مهم است که برای ترجمه چه کنیم؟

مهم این است که ابتدا افعال را شناسایی کنید و صیغه و زمان انها را پیدا کنید. نیز توجه به ترکیب افعال باهم داشته باشید. مثل ترکیب کان با ماضی که ماضی بعید را می سازد و ترکیب ماضی با مضارع که ماضی استمراری را می سازد و نیز توجه به ساختار جمله های شرطی که باید آنها را حتی اگر افعال ماضی هستند را به صورت مضارع التزامی ترجمه کرد. اینها تا حدودی در کتاب درسی آمده اما کتاب خیلی سبز و نیز مهر و ماه نیز آن را آورده اند که البته زیادی مفصل کرده اند.

حواستان باشد تست های آزمون قلمچی بسیار مشکل تر از تست های گزینه دو است. و شما باید نمونه هر کدام را حل کنید تا به افراط و تفریط نیفتید. گرچه هر دو از آزمون های خوب هستند. نکته را با تست یاد بگیرید و به درسنامه کمتر مراجعه کنید زیرا فرّار است. امیدوارم عربی را با لذت یاد بگیرید. ارادتمند شما دکتر اویسی




موضوع مطلب : اویسی, عربی, دکتر, کنکور, نظام جدید, ترجمه, تست
یکشنبه 98 شهریور 10 :: 11:9 صبح ::  نویسنده : کامران اویسی

 

چند وقتی است که یکی از فرزندان پسر خود را پس از چند روز از تولد از دست دادم. بهانه ای شد تا جهت تسکین فؤاد و آرامش روح و قوّت ایمان به برخی مطالب روایی درباره اطفالی که از دنیا می روند اشاره کنم. باشد تا صبر ما بر این گونه مصیبت ها زیاده گردد.

کودکانی که بعد از مرگ در عالم برزخ بسر می برند یا کودکان مؤمنین و مسلمانها هستند و یا کودکان کفار و غیر مسلمانها. و برخی از این کودکان از نظر عقلی و جسمی سالم هستند و از دنیا می‏روند و برخی دچار عارضه جسمی یا عقلی هستند از این جهت در مورد هر گروه باید جداگانه پاسخ داده شود.

آنچه از روایات و آیات در مورد کودکان کفار بدست می آید این است که خداوند آنها را عذاب نمی‏کند. زیرا به حکم عقل، عذاب کسانی که تکلیفی بر عهده آن ها نبوده است قبیح است و خداوند کار قبیح انجام نمی‏دهد.[1]

و همچنین در برخی از روایات، آمده است که عده‏ای از پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ سئوال کرده‏اند که آیا خداوند کسی را بدون حجت و دلیل شرعی، عذاب می‏کند؟ پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ فرمودند: نه و در مورد فرزندان کفار فرمودند: خداوند آتشی افروخته می‏کند و به آنها دستور داده می‏شود داخل آتش شوند، کسانی که اطاعت کنند، داخل بهشت می‏شوند و اگر مخالفت کنند داخل در آتش.[2] در برخی روایات هم آمده است که کودکان کفار خادمان اهل بهشت هستند.[3] بنابراین، خداوند فرزندان کافر را بدون آزمایش و اتمام حجت، وارد آتش نمی‏کند.

و اما در مورد کودکان مؤمنان و مسلمانها، روایات مختلفی وارد شده است که بعضی در مورد کودکانی است که از نظر جسمی و عقلی سالم هستند و برخی در مورد کودکانی است که مجنون یا ابله هستند. آنچه بین علمای شیعه مسلم است این است که اولاد مؤمنین وارد بهشت می‏شوند[4] و خداوند آنها را عذاب نمی‏کند، البته در بعضی از روایات آمده است که برای این دسته از کودکان که مجنون یا ابله هستند هم، آتشی افروخته می‏شود و به آنان دستور داده می‏شود وارد آن شوند و کسانیکه اطاعت کنند وارد بهشت خواهند شد.[5] و در بعضی از روایات آمده است که بعضی از کودکان را حضرت فاطمه سلام الله علیها و برخی را حضرت ابراهیم و ساره تربیت می‏کنند و به پدرانشان هدیه می‏دهند.[6] و بعضی از آیات قرآن هم مانند آیه 21 سوره طور بیانگر این است که این کودکان به پدرانشان ملحق می‏شوند.

و اما در این مورد که آیا این کودکان از پدرانشان می‏توانند دستگیری کنند، روایتی است که بر این مطلب دلالت دارد: از امام علی ـ علیه السلام ـ نقل شده است که با زنانی که عقیم هستند ازدواج نکنید، زیرا من در قیامت به جمعیت مسلمانان افتخار می‏کنم، آیا نمی‏دانید که کودکان در زیر عرش خداوند برای پدرانشان استغفار می‏کنند[7] و همچنین در حدیثی از پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ نقل شده است که در قیامت بچه‏های سقط شده در بارگاه بهشت می‏ایستند و وارد بهشت نمی‏شوند و منتظر می‏مانند تا پدرانشان ابتدا وارد بهشت شوند.[8] البته باید توجه داشت که حالات کودکان هم در آنجا متفاوت است و همه آنها در یک موقعیت قرار ندارند.

پی نوشت ها:

[1]. سید عبداللَّه شبّر، حق الیقین فی معرفة اصول الدین، ج2، ص104.

[2]. همان، ص106.

[3]. همان، ص108.

[4]. همان، ص104.

[5]. همان، ص106.

[6]. همان، ص105. المیزان، ج19، ص16.

[7]. همان، ص105.

[8]. حر عاملی، وسایل الشیعه، 20 جلدی، ج14، ص3.




موضوع مطلب : بهشت, کودکان, اویسی, کامران, دکتر, استاد, حجت السلام
سه شنبه 97 آذر 13 :: 8:22 عصر ::  نویسنده : کامران اویسی

با سلام خدمت فضلا و دانشجویان گرامی ارشد دانشگاه معارف اسلامی، لطفا ادامه جزوه تاثیر علوم قرآن و حدیث در علم کلام را از لینک زیر دریافت کنید و منتظر بقیه آن باشید.

http://s9.picofile.com/file/8344731268/%D8%B4%D8%A8%D9%87%D9%87_%D9%88%D8%AC%D9%88%D8%AF_%D8%AA%D9%86%D8%A7%D9%82%D8%B6_%D8%AF%D8%B1_%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%861.pdf.html




موضوع مطلب : حدیث, اویسی, قرآن, دانشگاه, کامران, دکتر, حجت الاسلام, استاد, جزوه, کلام, حوزه, درس, علوم, اثر
شنبه 97 خرداد 19 :: 10:12 صبح ::  نویسنده : کامران اویسی
گروه اندیشه ــ امام‏ حسن‏ (ع) در روایتی فرمودند: همانا خداوند روزه‏ را میدان مسابقه برای بندگانش قرار داده است تا در اطاعت او بر یک دیگر سبقت گیرید و به جان خودم که اگر پرده‏‌ها به یکسو روند، هر آینه نیکوکار و بدکار، هر دو در اندیشه کار خود بوده، و فرصتی برای نو کردن لباس و یا سرودن شعری نخواهند داشت.
امام حسن مجتبی و ماه مبارک رمضان
 
به گزارش ایکنا؛ کامران اویسی، استاد و پژوهشگر حوزه و دانشگاه و دانش‌آموخته دکتری تفسیر تطبیقی در یادداشتی که برای ایکنا ارسال کرده است، به تشریح رابطه امام حسن مجتبی(ع) و ماه مبارک رمضان می‌پردازد که در ادامه از نظر می‌گذرد:
یکی از مطالبی که از امام حسن مجتبی(ع) امام دوم شیعیان در مورد روزه نقل شده است، روایتی است درباره مقایسه بین روزه در اسلام و شریعت‌های قبلی. در توضیح به عنوان مقدمه عرض می‌کنم در آیات معروفی از سوره بقره یعنی آیات صد و هشتاد و سوم تا صد و هشتاد و شش مطالبی مربوط به ماه مبارک رمضان آمده است.
اولین آیه مورد نظر عبارت است از: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ». ترجمه آیه مذکور طبق ترجمه حجت‌الاسلام رضایی اصفهانی و همکارانشان یعنی: «اى کسانى که ایمان آورده‏اید! روزه بر شما مقرر شده، همان گونه که بر کسانى که پیش از شما بودند مقرر شد تا شاید شما [خودتان را]حفظ کنید».
صیام طبق آنچه برخی مفسران آورده‌اند بدین معناست که یک نوع امساک و خودداری خاصی بر حسب اقتضای مصلحت آن در یک شریعت. برخی جزئیات مانند حدود و وقت روزه در شریعت‌های مختلف تفاوت دارند. اما نکته‌ای در یک روایت از امام حسن مجتبی علیه السلام بیان گردیده است که آن روایت را علامه محمد جواد بلاغی صاحب کتاب «آلاء الرحمن فى تفسیر القرآن» از کتاب «علل الشرایع‏» در ذیل آیه مذکور آورده است. متن عربی روایت عبارت است از: «ان الصوم على الأمم کان اکثر مما هو على المسلمین فی شهر رمضان»؛ یعنی روزه در امت‌های پیشین بیشتر از این مقداری است که در اسلام در ماه رمضان تشریع شده است.
باز از امام حسن مجتبی(علیه السلام) در کتاب خصال تألیف شیخ صدوق نقل شده است که امام‏ حسن‏(ع) فرمود: چند تن از یهود به محضر رسول خدا(ص) آمدند داناتر آنان سؤالاتى از حضرت کرد و از جمله آن‌ها این بود که عرض کرد به چه علت خداوند روزه‏ گرفتن در روز را به امت تو سى روز واجب کرده است و بر دیگر امت‌ها از این بیشتر واجب نموده؟ پیغمبر(ص) فرمود:، چون آدم از آن درخت مخصوص خورد سى روز در شکمش ماند خداوند بر فرزندانش گرسنگى و تشنگى را سى روز واجب کرد و آنچه در میان این سى روز می‌خورند تفضلى است از خداوند بر آن‌ها و بر آدم هم سى روز روزه واجب بود و همان را خدا بر امت من واجب کرد سپس رسول خدا آیه آیه صدو هشتاد و سوم سوره بقره را خواند که روزه بر شما نوشته شد همچنان که بر پیشینیان شما نوشته شده بود تا تقوا پیشه کنید. یهودى عرض کرد درست فرمودى اى محمد(ص).
البته از طرفی در کتاب «من لا یحضره الفقیه» از امام صادق(علیه السلام) آمده است که «ان صوم شهر رمضان لم یفرض على الأمم قبلنا و إنما فرض على الأنبیاء»؛ یعنی روزه ماه مبارک بر امت‌های قبل ما واجب نبوده است بلکه روزه بر پیامبران آنان واجب بوده است.
یکی دیگر از احادیثی که درباره رابطه روزه و امم حسن مجتبی(علیه السلام) نقل شده است، روایتی است که شیخ صدوق در «من لایحضره الفقیه» نقل می‌کند:
از یعقوب بن شعیب روایت شده است که گفت: از امام صادق(علیه السّلام) در باره روزه‏ روز عرفه سؤال کردم. فرمود: اگر خواهى روزه بگیر و اگر خواهى روزه نگیر و گفته‏‌اند که مردى به نزد امام‏ حسن‏ و امام حسین(علیهما السّلام) آمد، پس یکى از آن دو امام را روزه‌دار و دیگرى را در حال افطار یافت، پس در این باره از ایشان سؤال کرد، آن دو در جواب گفتند: اگر روزه بدارى کار نیکى است و اگر روزه ندارى جایز است.
حدیث گفته شده نشان می‌دهد که در روزه‌های مستحبی نباید افراط کرد به گونه‌ای که گاهی امام معصوم(علیه السلام) نیز روزه مستحبی نمی‌گرفته است و شاید کار مهم تری داشته است که استحباب آن کمتر از روزه مستحبی نبوده است.
البته با توجه به بابی که در کتاب علل الشرایع شیخ صدوق وجود دارد به نام «باب صد و هفدهم: سرّ این که امام‏ حسن‏(علیه السلام) عرفه را روزه‏ نمى‏‌گرفتند ولى امام حسین علیه السلام آن روز را روزه می‌گرفتند»؛ حدیث کامل قضیه مذکور این است:
از حضرت امام صادق(علیه السلام) نقل است که حضرت فرمودند: مردى در روز عرفه بر امام حسن(علیه السلام) وارد شد و آن سرور غذا تناول مى‏‌فرمودند: و امام حسین(علیه السلام) صائم بودند و پس از رحلت امام مجتبى(علیه السلام) روز عرفه بر سیّدالشهداء(علیه السّلام) وارد شد دید آن حضرت غذا تناول مى‏‌کنند و فرزندشان حضرت على بن الحسین(علیه السلام) صائم هستند. عرضه داشت: بر حضرت مجتبى(علیه السلام) در روز عرفه وارد شدم، آن جناب غذا مى‏‌خوردند و شما روزه دار بودید و بعد از رحلت ایشان در روز عرفه‏‌اى بر شما وارد گشتم در حال افطار و تناول غذاى شما را دیدم و این بر من شگفت‏‌آور است؟! حضرت فرمودند: آن زمان که بر امام حسن مجتبى علیه السلام وارد شدى آن جناب امام بودند و به خاطر این غذا مى‏‌خوردند که روزه این روز سنّت نشود و مردم به حضرتش تأسّى کنند و چنین پندارند که روزه آن واجب است و وقتى ایشان رحلت کرده و امامت به من رسید من نیز به همین منظور عرفه را روزه نگرفته و در آن روز افطار کردم تا بدین وسیله مردم توهّم لزوم و وجوب روزه این روز را نکنند و از باب تأسّى به من این روز را روزه بگیرند.
همینطور در آداب گرامیداشت عید فطر از آن امام همام در کتاب مجموعه احادیث ورّام که ترجمه کتاب تنبیه الخواطر است نقل شده است که امام‏ حسن‏(ع) روز عید فطر جمعى را دید مى‏‌خندند و بازى مى‏‌کنند، فرمود: همانا خداوند روزه‏ را میدان مسابقه براى بندگانش قرار داده است تا در اطاعت او بر یک دیگر سبقت گیرید، و به جان خودم که اگر پرده‏‌ها به یکسو روند، هر آینه نیکوکار و بدکار، هر دو در اندیشه کار خود بوده، و فرصتى براى نو کردن لباس و یا سرودن شعرى نخواهند داشت.
امیدواریم که حضرتش که معروف هستند به کریم اهل بیت(ع) به ما نیز چشم عنایتی داشته باشد تا از کرامت ایشان و سر سفره ماه مبارک رمضان بهره گیریم.



موضوع مطلب : مصاحبه, خبر, کامران, اویسی, دکتر, استاد, قرآن, امام حسن مجتبی, رمضان
در گفتگو با مهر عنوان شد؛
کامران اویسیشناسه? خبر: 4259711 - جمعه 10 فروردین 1397 - 14:35
حجت الاسلام اویسی گفت: تئوریسین‌های اسلامی باید نظام سازی های مبتنی بر حکومت علوی را در همه زمینه ها مانند اقتصاد، آموزش، نظامی، فرهنگ و امثال آن استخراج کنند.

خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه: بسیاری از مباحث برای دوران حکومت امیرالمومنین علی علیه السلام مربوط به شئون عصمت ایشان است، اما برخی موارد که جنبه عام‌تری دارد و قابل تسری به فقیه جامع الشرایط هم هست را می توان از حکومت علوی الگو برداری کرد. قانونگذاران و به ویژه تئوریسین های اسلامی باید نظام سازی های مبتنی بر حکومت علوی را در همه زمینه ها مانند اقتصاد، آموزش، نظامی، فرهنگ و امثال آن استخراج کنند و با کمک فقها و مجتهدین خطاهای آن را در بیاورند و به مجریان و مسئولان دولتی و حتی قانون گذاران ارائه دهند. در  خصوص حکومت داری امام علی (ع) و لزوم الگوگیری از منش حکومتی ایشان، با حجت الاسلام کامران اویسی، پژوهشگر حوزه تفسیر تطبیقی و مدرس حوزه و دانشگاه به گفتگو نشستیم.

*امام علی( ع) به عنوان ولی مسلمین، چه منشی در حکومت داری داشتند و تفاوت ایشان با سایر خلفا چه بود؟

این سؤال خیلی کلی است، اما به صورت اجمالی می توان پاسخ داد که طبق فرموده خود امیرالمومنین علی علیه السلام که از ایشان عبدالرحمن بن عوف سوال کرد که آیا به کتاب و سنت پیامبر (ص) و سنت شیخین عمل می کنی تا تو را پس از عمر خلیفه سوم کنیم، پاسخ داد خیر من فقط به قرآن و سنت پیامبر (ص) عمل می کنم. یعنی ولایت ایشان گرچه طبق مبانی شیعه همان امتداد نبوت پیامبر اکرم (ص) بود، البته بدون وحی و نزول قرآن، اما همان شئون تبیین و تفسیر آیات و احکام و نیز قضاوت و حکومت داری را داشت.

با این حال برای اینکه سخنش به فهم مخاطب نزدیک باشد فرمود که به قرآن و سنت پیامبر (ص) عمل می کنم و حجیت این دو را اولاً امضا کرد و ثانیاً حجیت غیر آن را نپذیرفت؛ زیرا به مثابه اجتهاد در مقابل نص است. البته این روند فقط از شئون معصوم است. یعنی اوست که می تواند از معادن پر از گوهر و طلای گرانبهای معارف از کتاب و سنت، حکم را استخراج کند.

البته از برخی روایات فهمیده می شود که حتی امامان و نیز حضرت زهرا سلام الله علیهم اجمعین با فرشتگان در ارتباط بودند و برخی مطالب را با آنان تحدّث و گفتگو می کردند و از آنان می گرفتند. نه بدین معنا که مقام و رتبه فرشته از امام بالاتر است بلکه بدین معنا که آنها رابط بین ساحت الهی و امام در برخی برهه‌ها بودند و چه بسا امکان اینکه امام مستقیم با درگاه خدای متعال مرتبط باشد نیز وجود داشته باشد، زیرا حجت الله و خلیفة الله است. اما همه اینها اگر پذیرفته شود وحی غیر قرآنی و غیر رسالی است. یعنی مربوط به نبوت و رسالت و نیز مرتبط با نزول کتاب آسمانی نیست.

نتیجه اینکه امام نیز مانند نبی که تبلورش در حکومت پیامبر (ص) و امام علی (ع) دیده می شود، بر اساس نص قرآن و سنت قطعی عمل می کردند، البته با تفسیر معصومانه خود از آن که به سبب تعلیم از پیامبر یا ارتباط با دستگاه الهی و استفاده از ملکه عصمت میسر بوده است.

نکته دیگر اینکه بارها در تاریخ مطالعه کرده ایم که امام علی (ع) بر اساس مصلحت ظاهری و برد و باخت اولیه، اقدام به کاری نمی کردند مانند جنگ بین ایشان و معاویه در صفین که آب را صحابه امام پیشنهاد دادند بر روی سپاه معاویه ببندند اما امام علی (ع) نپذیرفت که با اقدام ناجوانمردانه در جنگ پیروز شود.

نیز در قضیه شهادت حضرت زهرا (س) مصلحت ظاهری اقتضا می کرد که بیعت ظاهری با خلیفه غاصب انجام دهد و پس از تجدید قوا دوباره کودتا کند. اما آموزه‌های پیامبر (ص) در این مورد به ایشان باعث شد تا ایشان بر این مصیبت و نیز غصب خلافت صبر کند به سبب مصالحی که مورخان حدس زده اند که باز هم ممکن است آنها هم نباشد یا چیزهای بیشتری غیر از آن مصالح نیز وجود داشته باشد.

*خلفای دیگر چه نگاهی به ایشان داشتند و آیا درکی از معنای ولایت داشتن حضرت امیر، آنطور که شیعه به آن می نگرد داشتند؟

خلفا از مشاوره های امیرالمومنین چه در امور سیاسی و جنگی و اقتصادی و چه در امور دینی و تفسیر و احکام بهره می بردند

گرچه دیگر خلفای سه گانه اهل تسنن، امام علی (ع) را رقیب اصلی در اقبال عمومی به آنان به عنوان خلیفه پیامبر (ص) می دانستند، اما با توجه به اینکه او را دلسوز اصل اسلام و مصالح نوع مسلمانان می دانستند، از این بهانه استفاده کرده و از مشاوره هایش چه در امور سیاسی و جنگی و اقتصادی و چه در امور دینی و تفسیر و احکام بهره می بردند. مثل آنچه که در مورد قضاوت های امام علی (ع) در اصلاح خطای عمر بن خطاب نقل گردیده مانند ماجرای زن حامله که عمر حکم به سنگسارش داد اما امام علی (ع) این حکم را با دلیل تصحیح نمود.

البته به نظر می رسد آنها خود شاهد واقعه غدیر خم و قضیه تنصیص ولایت و خلافت و وصایت امیرالمومنین علی علیه السلام بوده اند. چنانکه شنیده‌اید و علامه شرف الدین نیز در کتاب المراجعات از منابع مختلف شیعه و سنی  نقل نموده است که خود شیخین آمدند به علی علیه السلام تبریک گفتند و اقرار کردند که علی علیه السلام مولا و سرپرست آنان و هر مؤمن دیگری است. اما با این همه فضای سیاسی و تشنگی بر دستیابی به قدرت پس از رسول خدا (ص) و  علاقه به حکومت بر کل قوم عرب، البته در لباس زهد و اسلام باعث انکار چنین قضیه مهم و انحراف جامعه اسلامی از مسیر اصلی آن شد.

*برخی احکام در اسلام به صورت حکومتی مطرح می شود. آیا امام علی (ع) حکم حکومتی دیگر خلفا را می پذیرفتند یا آنکه با تقیه رفتار می کردند؟

امیرالمومنین آنجا که به ترتیبی می توانسته حکم خود را به عنوان معصوم به اجرا در آورد یا به خلفا القا کند همان را انجام می داده اما اگر می دیدند که پافشاری بر حکم واقعی به مصلحت نیست، حکم حکومت جائر و ظالم را به عنوان حکم ظاهری و یا ثانویه از باب اضطرار یا از باب قاعده لا ضرر یا از باب تقیه انجام می دادند

این سؤال از آن مطالبی است که نمی توان به راحتی قضاوت نمود؛ زیرا امام علی (ع) برای حفظ اصل اسلام و جامعه اسلامی گاهی سکوت می کرد و اقدام عملی نمی کرد- همان طور که از ایشان نقل شده که رسول خدا (ص) به ایشان در مقابل مصائب پس از رسول خدا (ص) مانند غصب خلافت و حکومت و  شهادت حضرت فاطمه (س) توصیه به سکوت و صبر کردند و خودشان هم در نهج البلاغه فرمودند که در گلویم استخوان بود و در چشمم خار و به همین حالت صبر کردم که کنایه از سختی صبر بر این امور است.

اما می توان به صورت کلی گفت که آنجا که به ترتیبی می توانسته حکم خود را به عنوان معصوم به اجرا در آورد یا به خلفا القا کند همان را انجام می داده اما اگر می دیدند که پافشاری بر حکم واقعی به مصلحت نیست، حکم حکومت جائر و ظالم را به عنوان حکم ظاهری و یا ثانویه از باب اضطرار یا از باب قاعده لا ضرر یا از باب تقیه انجام می دادند. و عمل به آن حکم در آن شرایط نازل منزله عمل به حکم واقعی بوده است.

*به نظر شما مسئولان نظام اسلامی ما امروز چه درسی می توانند از حکومت داری امام علی (ع) بگیرند و ما چه خلاهایی در این زمینه داریم؟

اول به این نکته توجه کنیم که عصمت با عدالت فرق دارد. خیلی مباحث برای دوران حکومت امیرالمومنین علی علیه السلام مربوط به شئون عصمت ایشان است اما برخی موارد که جنبه عام تری دارد و قابل تسری به فقیه جامع الشرایط هم هست را می توان الگو برداری کرد. مانند احکام اقتصادی و جزیه و مالیات و تدوین گروه شرطة الخمیس یا همان پلیس و نیروی انتظامی شهری و کلانتری، نحوه محاسبه نفوس و سرشماری و ثبت احوال که البته با مطالعه تاریخی و حدیثی و نیز با چاشنی اجتهاد می توان به نظام سازی هایی رسید که از آن حکومت نشأت گرفته است.

البته هیچ وقت نباید انتظار داشت همه آنچه آن زمان اتفاق افتاده الان هم باید همان کار را کرد، زیرا بحث پیشرفت در تکنولوژی و تغییر نیازها منجر به توجه به مقتضیات زمان و مکان و اثر آن در حکومت داری می شود. البته خطوط کلی باید بر اساس قرآن و سنت قطعی باشد و آنجا که اسلام ساکت است را با اجتهاد از اصول عملیه و فقهیه بتوان پر نمود.

مسئولان اجرایی باید فقط تابع قوانین باشند اما این مهم بیشتر در دست قانونگذاران و به ویژه تئوریسین های اسلامی است که نظام سازی های مبتنی بر حکومت علوی را در همه زمینه ها مانند اقتصاد، آموزش، نظامی، فرهنگ و امثال آن استخراج کنند و با کمک فقها و مجتهدین خطاهای آن را در بیاورند و به مجریان و مسئولان دولتی و حتی قانون گذاران ارائه دهند.

بعد از سالها که از انقلاب اسلامی می گذرد این توقع، توقع واقع بینانه ای است که بیشتر بر دوش حوزه های علمیه و پژوهشکده های علوم انسانی- اسلامی و دانشگاه هایی چون دانشگاه امام صادق (ع)، قرآن و حدیث، معارف اسلامی، علوم و معارف قرآن کریم و موسسه امام خمینی و امثال آن است.

امید است وجود خود امیرالمومنین علی علیه السلام ما و تمامی دانشمندان و فضلای اسلامی ما را که دغدغه دارند تا نظام اسلامی به عنوان مقدمه نظام مهدوی حکومت داشته باشد را کمک کند.




موضوع مطلب : خبر, اویسی, کامران, دکتر, حجت الاسلام, استاد, مصاحبه
کامران اویسی
شناسه? خبر: 4246852 - جمعه 18 اسفند 1396 - 10:46
اگر بحث سبک زندگی ایرانی اسلامی با محوریت مطالعه روی سیره معصومان علیهم السلام انجام می دهیم، روی ابعادی از زندگی آنان بحث می‌کنیم.

خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه- کامران اویسی: معصومان علیهم السلام دارای ابعاد مختلف شخصیت فردی و اجتماعی بوده اند. به عبارت دیگر برخی از ابعاد شخصیتی آنها قابل تقلید و الگو برداری است مانند آنچه در سبک زندگی آنها مطرح می شود در زمینه تدبیر منزل، خانواده، همسایه، دوستان و آشنایان و برخورد و مواجهه با دوست و دشمن، اجتماع و طبیعت و امثال آن. اما درباره ولایت تشریعی و تکوینی آنها که با محوریت عصمت انجام می پذیرد منحصر در خود آنهاست و البته یکی از ابعاد اعجاز گونه معصومان نیز همین است. ولی این نکته را نباید فراموش کرد که به هیچ عنوان در هیچ مسئله ای نمی توان آن بزرگواران را با غیر معصومان حتی اگر باتقواترین افراد هم باشند مقایسه نمود. بلکه هر کس هرچقدر هم مؤمن و متدین و متقی باشد و حتی سلمان باشد باز با آنان قابل قیاس نیست. چنان که در خطبه دوم نهج البلاغه آمده است: «لا یقاس بآل محمّد صلّی اللّه علیه و آله من هذه الأمّة أحد و لا یسوّی بهم من جرت نعمتهم علیه أبدا»

این مقدمه را گفتم تا به این بحث وارد شوم که اگر بحث سبک زندگی ایرانی اسلامی با محوریت مطالعه روی سیره معصومان علیهم السلام انجام می دهیم، روی ابعادی از زندگی آنان بحث می کنیم که قابلیت قابل اجازه می دهد یعنی یک فرد به عنوان شیعه و پیرو آنان می تواند آن سیره را تا حدی در زندگی خود جاری سازد.

برای اینکه بحث و نگاهی اجمالی به سبک زندگی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها داشته باشیم، می توان از این حدیث شریف شروع کرد که در کتاب من لایحضره الفقیه شیخ صدوق آمده است.

روایت کرده‌‏اند که امیر المؤمنین علیه السّلام به مردی از بنی سعد فرمود: آیا نمیخواهی از وضع و حال خودم و فاطمه زهرا با تو سخنی باز گویم، (و چنین حکایت فرمود) فاطمه در خانه من بود، و به تنهائی آب از چاه می‏کشید و در مشک کرده بدوش میگرفت و بخانه می‏آورد چندان که تسمه مشک سینه او را مجروح کرده بود، و با آسیاب گندم را آرد می کرد به حدّی که دستهایش آماس کرده و تاول زده بود، و آنقدر خانه را رفته و روبیده بود که جامه‏اش خاک آلود و کثیف شده بود، و چندان آتش در زیر دیگ روشن کرده بود که لباسهایش چرکین گشته، و از این همه کار و زحمت آسیب و فرسودگی فراوان به او رسیده بود روزی من به او گفتم: چه خوب می‏شد اگر نزد پدرت می رفتی از آن حضرت تقاضای خدمتگاری می کردی که تا حدّی بار مشقّتی را که از این همه کار بر دوش تو است بردارد، فاطمه نزد پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله رفت و دید جمعی خدمت آن حضرت نشسته و مشغول صحبت‏ هستند، شرمش آمد که خواسته‏اش را بگوید و بمنزل باز گشت، و رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله فهمید که دخترش برای کاری آمده بوده ولی از روی حیا برگشته است، تا انجا که در حدیث آمده است: فردای آن روز رسول خدا داخل شد و بالای سر ما نشست آنگاه فرمود: ای فاطمه دیروز چه خواسته‏‌ای داشتی که نزد پدرت آمدی؟ فاطمه پاسخ نداد و من ترسیدم اگر جواب ایشان را ندهم برخیزد و برود پس سر خود را از قطیفه بیرون آورده و عرض کردم: من شما را از آن با خبر میکنم ای رسول خدا، ماجرا چنین است که دختر شما آنقدر مشک آب بر دوش کشیده و آب آورده که تسمه آن روی سینه‏اش اثر گذاشته، و چندان آسیا گردانده که دستهایش آبله و تاول زده‏ است، و آنقدر خانه را روبیده و نظافت کرده که جامه‏هایش چرک و غبار و خاک گرفته است، و چندان زیر دیگ آتش کرده که لباسهایش دود آلود و سیاه شده است و من باو گفتم: اگر نزد پدرت میرفتی و از ایشان تقاضای خدمتگاری میکردی که تا حدودی بار این مشقّت و رنج این همه کار را از دوش تو بر دارد خوب میشد، رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله پس از شنیدن ماجرا و درخواست ما فرمود: آیا می‏خواهید چیزی بشما بیاموزم که برایتان از خدمتگار بهتر باشد؟ هنگامی که آماده خواب شدید و یا برختخواب رفتید سی و چهار بار «اللَّه أکبر» بگوئید، و سی و سه بار «سبحان اللَّه» و سی و سه بار «الحمد للَّه» بگوئید (تا بدین وسیله خستگی مفرط ناشی از کارهای روزانه از تن شما بیرون رفته و آرامش و نیروی دوباره برای کارهای روز بعد به جسم و جانتان باز گردد) در این هنگام حضرت فاطمه علیها السّلام گفت: «رضیت عن اللَّه و عن رسوله، رضیت عن اللَّه و عن رسوله». (من از خدا و رسولش راضی شدم من از خدا و رسولش راضی شدم برای آنچه خدا و رسولش بمن عطا فرمودند راضی و خشنود شدم و هیچ شکایتی ندارم).

چند نکته در این روایت در زمینه سبک زندگی حضرت زهرا (سلام الله علیها) دیده می شود. یکی حیای ایشان در مواجهه با پیامبر که گویا همراه با اصحاب بودند و زهرای اطهر برگشت. دیگر اینکه ایشان در منزل کار می کرد و از کار در منزل با آن شدت و عدم وجود امکانات ابایی نداشت. سوم اینکه او خود را کاملا مطیع خدا و روسل می دانست و از مطلبی که از پدرش به عنوان رسول خدا یاد گرفت، کاملا رضایت داشت. صبر بر کارهای روزمره با کمک گرفتن از ذکر و انس با خدا از جمله عوامل نیروزایی برای جلوگیری از خستگی یا پایان دادن به آن یا حداقل کاهش آن است. کسی که می‌خواهد زندگی معصومان علیهم السلام را سر لوحه زندگی‌اش قرار دهد باید معتقد باشد که برخی از عوامل معنوی هستند که وجود آنها در زندگی را نمی توان انکار کرد و گاهی همین اسباب و عوامل انسان را از ورطه افسردگی‌های مزمن و بیماری های روحی نجات می دهد و به زندگی رنگ خدایی می بخشد که خستگی ها باعث نشود که دچار یاس و ناامیدی و شکست و حساس پوچی شود.

امیدوارم بتوانیم در مسیر زندگی اسوه‌های نیکو یعنی معصومان که از خطا و اشتباه در تمام زندگی به علت موهبت عصمت مصونیت داشتند قدم برداریم. به ویژه بانوان ما که می‌توانند بهترین اسوه عالم را مد نظر قرار دهند و از حضرت زهرا سبک زندگی اسلامی ایرانی را البته با بومی‌سازی برای زمان خود بهره ببرند.




موضوع مطلب : کامران, اویسی, حجت الاسلام, دکتر, سبک زندگی, فاطمه, زهرا, خبر, مصاحبه, خبرگزاری
<   1   2   3   4   5   >>   >