به یاد دوست آخرین مطالب
آرشیو وبلاگ
سه شنبه 98 دی 3 :: 8:59 صبح :: نویسنده : کامران اویسی
دوشنبه 98 آذر 4 :: 2:39 عصر :: نویسنده : کامران اویسی
موضوع مطلب : اویسی, پایان نامه, کامران, نکونام, موضوع, طرح, پروپوزال دوشنبه 98 آبان 20 :: 1:37 عصر :: نویسنده : کامران اویسی
یکشنبه 98 آبان 12 :: 7:26 عصر :: نویسنده : کامران اویسی
برخی از دانش آموزان از بنده یا دوستان و حتی دانشجویان فارغ التحصیل ارشد و دکتری اینجانب می پرسند که نظام جدید کنکور بر اساس پایه هفتم و هشتم و نهم و .... که راهنمایی را حذف کرده اند، بسیاری از قواعد بی فایده یا کم فایده را از کتاب عربی حذف تنموده اند مانند بحث اعلال و مفعول مطلق عددی و بحث های مفصل دیگر که نیازی به طرح آن برای دانش آموزان تجربی و ریاضی نیست. همچنین با نگاه به کتاب ها ملاحظه می شود که بیشتر تمرکز کتاب بر کاربردی نمودن مباحث آن با کمک گرفتن از آیات و روایات و ضرب المثل ها و نیز مکالمه های عربی در قالب الحوار و تأکید بر ترجمه و لغت است. بنابراین مهم است که برای ترجمه چه کنیم؟ مهم این است که ابتدا افعال را شناسایی کنید و صیغه و زمان انها را پیدا کنید. نیز توجه به ترکیب افعال باهم داشته باشید. مثل ترکیب کان با ماضی که ماضی بعید را می سازد و ترکیب ماضی با مضارع که ماضی استمراری را می سازد و نیز توجه به ساختار جمله های شرطی که باید آنها را حتی اگر افعال ماضی هستند را به صورت مضارع التزامی ترجمه کرد. اینها تا حدودی در کتاب درسی آمده اما کتاب خیلی سبز و نیز مهر و ماه نیز آن را آورده اند که البته زیادی مفصل کرده اند. حواستان باشد تست های آزمون قلمچی بسیار مشکل تر از تست های گزینه دو است. و شما باید نمونه هر کدام را حل کنید تا به افراط و تفریط نیفتید. گرچه هر دو از آزمون های خوب هستند. نکته را با تست یاد بگیرید و به درسنامه کمتر مراجعه کنید زیرا فرّار است. امیدوارم عربی را با لذت یاد بگیرید. ارادتمند شما دکتر اویسی موضوع مطلب : اویسی, عربی, دکتر, کنکور, نظام جدید, ترجمه, تست یکشنبه 98 شهریور 10 :: 11:9 صبح :: نویسنده : کامران اویسی
چند وقتی است که یکی از فرزندان پسر خود را پس از چند روز از تولد از دست دادم. بهانه ای شد تا جهت تسکین فؤاد و آرامش روح و قوّت ایمان به برخی مطالب روایی درباره اطفالی که از دنیا می روند اشاره کنم. باشد تا صبر ما بر این گونه مصیبت ها زیاده گردد. کودکانی که بعد از مرگ در عالم برزخ بسر می برند یا کودکان مؤمنین و مسلمانها هستند و یا کودکان کفار و غیر مسلمانها. و برخی از این کودکان از نظر عقلی و جسمی سالم هستند و از دنیا میروند و برخی دچار عارضه جسمی یا عقلی هستند از این جهت در مورد هر گروه باید جداگانه پاسخ داده شود. آنچه از روایات و آیات در مورد کودکان کفار بدست می آید این است که خداوند آنها را عذاب نمیکند. زیرا به حکم عقل، عذاب کسانی که تکلیفی بر عهده آن ها نبوده است قبیح است و خداوند کار قبیح انجام نمیدهد.[1] و همچنین در برخی از روایات، آمده است که عدهای از پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ سئوال کردهاند که آیا خداوند کسی را بدون حجت و دلیل شرعی، عذاب میکند؟ پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ فرمودند: نه و در مورد فرزندان کفار فرمودند: خداوند آتشی افروخته میکند و به آنها دستور داده میشود داخل آتش شوند، کسانی که اطاعت کنند، داخل بهشت میشوند و اگر مخالفت کنند داخل در آتش.[2] در برخی روایات هم آمده است که کودکان کفار خادمان اهل بهشت هستند.[3] بنابراین، خداوند فرزندان کافر را بدون آزمایش و اتمام حجت، وارد آتش نمیکند. و اما در مورد کودکان مؤمنان و مسلمانها، روایات مختلفی وارد شده است که بعضی در مورد کودکانی است که از نظر جسمی و عقلی سالم هستند و برخی در مورد کودکانی است که مجنون یا ابله هستند. آنچه بین علمای شیعه مسلم است این است که اولاد مؤمنین وارد بهشت میشوند[4] و خداوند آنها را عذاب نمیکند، البته در بعضی از روایات آمده است که برای این دسته از کودکان که مجنون یا ابله هستند هم، آتشی افروخته میشود و به آنان دستور داده میشود وارد آن شوند و کسانیکه اطاعت کنند وارد بهشت خواهند شد.[5] و در بعضی از روایات آمده است که بعضی از کودکان را حضرت فاطمه سلام الله علیها و برخی را حضرت ابراهیم و ساره تربیت میکنند و به پدرانشان هدیه میدهند.[6] و بعضی از آیات قرآن هم مانند آیه 21 سوره طور بیانگر این است که این کودکان به پدرانشان ملحق میشوند. و اما در این مورد که آیا این کودکان از پدرانشان میتوانند دستگیری کنند، روایتی است که بر این مطلب دلالت دارد: از امام علی ـ علیه السلام ـ نقل شده است که با زنانی که عقیم هستند ازدواج نکنید، زیرا من در قیامت به جمعیت مسلمانان افتخار میکنم، آیا نمیدانید که کودکان در زیر عرش خداوند برای پدرانشان استغفار میکنند[7] و همچنین در حدیثی از پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ نقل شده است که در قیامت بچههای سقط شده در بارگاه بهشت میایستند و وارد بهشت نمیشوند و منتظر میمانند تا پدرانشان ابتدا وارد بهشت شوند.[8] البته باید توجه داشت که حالات کودکان هم در آنجا متفاوت است و همه آنها در یک موقعیت قرار ندارند. پی نوشت ها: [1]. سید عبداللَّه شبّر، حق الیقین فی معرفة اصول الدین، ج2، ص104. [2]. همان، ص106. [3]. همان، ص108. [4]. همان، ص104. [5]. همان، ص106. [6]. همان، ص105. المیزان، ج19، ص16. [7]. همان، ص105. [8]. حر عاملی، وسایل الشیعه، 20 جلدی، ج14، ص3. موضوع مطلب : بهشت, کودکان, اویسی, کامران, دکتر, استاد, حجت السلام سه شنبه 97 آذر 13 :: 8:22 عصر :: نویسنده : کامران اویسی
سه شنبه 97 مهر 10 :: 7:42 عصر :: نویسنده : کامران اویسی
شنبه 97 خرداد 19 :: 10:12 صبح :: نویسنده : کامران اویسی
گروه اندیشه ــ امام حسن (ع) در روایتی فرمودند: همانا خداوند روزه را میدان مسابقه برای بندگانش قرار داده است تا در اطاعت او بر یک دیگر سبقت گیرید و به جان خودم که اگر پردهها به یکسو روند، هر آینه نیکوکار و بدکار، هر دو در اندیشه کار خود بوده، و فرصتی برای نو کردن لباس و یا سرودن شعری نخواهند داشت.
به گزارش ایکنا؛ کامران اویسی، استاد و پژوهشگر حوزه و دانشگاه و دانشآموخته دکتری تفسیر تطبیقی در یادداشتی که برای ایکنا ارسال کرده است، به تشریح رابطه امام حسن مجتبی(ع) و ماه مبارک رمضان میپردازد که در ادامه از نظر میگذرد:
یکی از مطالبی که از امام حسن مجتبی(ع) امام دوم شیعیان در مورد روزه نقل شده است، روایتی است درباره مقایسه بین روزه در اسلام و شریعتهای قبلی. در توضیح به عنوان مقدمه عرض میکنم در آیات معروفی از سوره بقره یعنی آیات صد و هشتاد و سوم تا صد و هشتاد و شش مطالبی مربوط به ماه مبارک رمضان آمده است.
اولین آیه مورد نظر عبارت است از: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ». ترجمه آیه مذکور طبق ترجمه حجتالاسلام رضایی اصفهانی و همکارانشان یعنی: «اى کسانى که ایمان آوردهاید! روزه بر شما مقرر شده، همان گونه که بر کسانى که پیش از شما بودند مقرر شد تا شاید شما [خودتان را]حفظ کنید».
صیام طبق آنچه برخی مفسران آوردهاند بدین معناست که یک نوع امساک و خودداری خاصی بر حسب اقتضای مصلحت آن در یک شریعت. برخی جزئیات مانند حدود و وقت روزه در شریعتهای مختلف تفاوت دارند. اما نکتهای در یک روایت از امام حسن مجتبی علیه السلام بیان گردیده است که آن روایت را علامه محمد جواد بلاغی صاحب کتاب «آلاء الرحمن فى تفسیر القرآن» از کتاب «علل الشرایع» در ذیل آیه مذکور آورده است. متن عربی روایت عبارت است از: «ان الصوم على الأمم کان اکثر مما هو على المسلمین فی شهر رمضان»؛ یعنی روزه در امتهای پیشین بیشتر از این مقداری است که در اسلام در ماه رمضان تشریع شده است.
باز از امام حسن مجتبی(علیه السلام) در کتاب خصال تألیف شیخ صدوق نقل شده است که امام حسن(ع) فرمود: چند تن از یهود به محضر رسول خدا(ص) آمدند داناتر آنان سؤالاتى از حضرت کرد و از جمله آنها این بود که عرض کرد به چه علت خداوند روزه گرفتن در روز را به امت تو سى روز واجب کرده است و بر دیگر امتها از این بیشتر واجب نموده؟ پیغمبر(ص) فرمود:، چون آدم از آن درخت مخصوص خورد سى روز در شکمش ماند خداوند بر فرزندانش گرسنگى و تشنگى را سى روز واجب کرد و آنچه در میان این سى روز میخورند تفضلى است از خداوند بر آنها و بر آدم هم سى روز روزه واجب بود و همان را خدا بر امت من واجب کرد سپس رسول خدا آیه آیه صدو هشتاد و سوم سوره بقره را خواند که روزه بر شما نوشته شد همچنان که بر پیشینیان شما نوشته شده بود تا تقوا پیشه کنید. یهودى عرض کرد درست فرمودى اى محمد(ص). البته از طرفی در کتاب «من لا یحضره الفقیه» از امام صادق(علیه السلام) آمده است که «ان صوم شهر رمضان لم یفرض على الأمم قبلنا و إنما فرض على الأنبیاء»؛ یعنی روزه ماه مبارک بر امتهای قبل ما واجب نبوده است بلکه روزه بر پیامبران آنان واجب بوده است.
یکی دیگر از احادیثی که درباره رابطه روزه و امم حسن مجتبی(علیه السلام) نقل شده است، روایتی است که شیخ صدوق در «من لایحضره الفقیه» نقل میکند:
از یعقوب بن شعیب روایت شده است که گفت: از امام صادق(علیه السّلام) در باره روزه روز عرفه سؤال کردم. فرمود: اگر خواهى روزه بگیر و اگر خواهى روزه نگیر و گفتهاند که مردى به نزد امام حسن و امام حسین(علیهما السّلام) آمد، پس یکى از آن دو امام را روزهدار و دیگرى را در حال افطار یافت، پس در این باره از ایشان سؤال کرد، آن دو در جواب گفتند: اگر روزه بدارى کار نیکى است و اگر روزه ندارى جایز است.
حدیث گفته شده نشان میدهد که در روزههای مستحبی نباید افراط کرد به گونهای که گاهی امام معصوم(علیه السلام) نیز روزه مستحبی نمیگرفته است و شاید کار مهم تری داشته است که استحباب آن کمتر از روزه مستحبی نبوده است.
البته با توجه به بابی که در کتاب علل الشرایع شیخ صدوق وجود دارد به نام «باب صد و هفدهم: سرّ این که امام حسن(علیه السلام) عرفه را روزه نمىگرفتند ولى امام حسین علیه السلام آن روز را روزه میگرفتند»؛ حدیث کامل قضیه مذکور این است:
از حضرت امام صادق(علیه السلام) نقل است که حضرت فرمودند: مردى در روز عرفه بر امام حسن(علیه السلام) وارد شد و آن سرور غذا تناول مىفرمودند: و امام حسین(علیه السلام) صائم بودند و پس از رحلت امام مجتبى(علیه السلام) روز عرفه بر سیّدالشهداء(علیه السّلام) وارد شد دید آن حضرت غذا تناول مىکنند و فرزندشان حضرت على بن الحسین(علیه السلام) صائم هستند. عرضه داشت: بر حضرت مجتبى(علیه السلام) در روز عرفه وارد شدم، آن جناب غذا مىخوردند و شما روزه دار بودید و بعد از رحلت ایشان در روز عرفهاى بر شما وارد گشتم در حال افطار و تناول غذاى شما را دیدم و این بر من شگفتآور است؟! حضرت فرمودند: آن زمان که بر امام حسن مجتبى علیه السلام وارد شدى آن جناب امام بودند و به خاطر این غذا مىخوردند که روزه این روز سنّت نشود و مردم به حضرتش تأسّى کنند و چنین پندارند که روزه آن واجب است و وقتى ایشان رحلت کرده و امامت به من رسید من نیز به همین منظور عرفه را روزه نگرفته و در آن روز افطار کردم تا بدین وسیله مردم توهّم لزوم و وجوب روزه این روز را نکنند و از باب تأسّى به من این روز را روزه بگیرند. همینطور در آداب گرامیداشت عید فطر از آن امام همام در کتاب مجموعه احادیث ورّام که ترجمه کتاب تنبیه الخواطر است نقل شده است که امام حسن(ع) روز عید فطر جمعى را دید مىخندند و بازى مىکنند، فرمود: همانا خداوند روزه را میدان مسابقه براى بندگانش قرار داده است تا در اطاعت او بر یک دیگر سبقت گیرید، و به جان خودم که اگر پردهها به یکسو روند، هر آینه نیکوکار و بدکار، هر دو در اندیشه کار خود بوده، و فرصتى براى نو کردن لباس و یا سرودن شعرى نخواهند داشت. امیدواریم که حضرتش که معروف هستند به کریم اهل بیت(ع) به ما نیز چشم عنایتی داشته باشد تا از کرامت ایشان و سر سفره ماه مبارک رمضان بهره گیریم. موضوع مطلب : مصاحبه, خبر, کامران, اویسی, دکتر, استاد, قرآن, امام حسن مجتبی, رمضان شنبه 97 فروردین 18 :: 10:28 صبح :: نویسنده : کامران اویسی
حجت الاسلام اویسی گفت: تئوریسینهای اسلامی باید نظام سازی های مبتنی بر حکومت علوی را در همه زمینه ها مانند اقتصاد، آموزش، نظامی، فرهنگ و امثال آن استخراج کنند.
خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه: بسیاری از مباحث برای دوران حکومت امیرالمومنین علی علیه السلام مربوط به شئون عصمت ایشان است، اما برخی موارد که جنبه عامتری دارد و قابل تسری به فقیه جامع الشرایط هم هست را می توان از حکومت علوی الگو برداری کرد. قانونگذاران و به ویژه تئوریسین های اسلامی باید نظام سازی های مبتنی بر حکومت علوی را در همه زمینه ها مانند اقتصاد، آموزش، نظامی، فرهنگ و امثال آن استخراج کنند و با کمک فقها و مجتهدین خطاهای آن را در بیاورند و به مجریان و مسئولان دولتی و حتی قانون گذاران ارائه دهند. در خصوص حکومت داری امام علی (ع) و لزوم الگوگیری از منش حکومتی ایشان، با حجت الاسلام کامران اویسی، پژوهشگر حوزه تفسیر تطبیقی و مدرس حوزه و دانشگاه به گفتگو نشستیم. *امام علی( ع) به عنوان ولی مسلمین، چه منشی در حکومت داری داشتند و تفاوت ایشان با سایر خلفا چه بود؟ این سؤال خیلی کلی است، اما به صورت اجمالی می توان پاسخ داد که طبق فرموده خود امیرالمومنین علی علیه السلام که از ایشان عبدالرحمن بن عوف سوال کرد که آیا به کتاب و سنت پیامبر (ص) و سنت شیخین عمل می کنی تا تو را پس از عمر خلیفه سوم کنیم، پاسخ داد خیر من فقط به قرآن و سنت پیامبر (ص) عمل می کنم. یعنی ولایت ایشان گرچه طبق مبانی شیعه همان امتداد نبوت پیامبر اکرم (ص) بود، البته بدون وحی و نزول قرآن، اما همان شئون تبیین و تفسیر آیات و احکام و نیز قضاوت و حکومت داری را داشت. با این حال برای اینکه سخنش به فهم مخاطب نزدیک باشد فرمود که به قرآن و سنت پیامبر (ص) عمل می کنم و حجیت این دو را اولاً امضا کرد و ثانیاً حجیت غیر آن را نپذیرفت؛ زیرا به مثابه اجتهاد در مقابل نص است. البته این روند فقط از شئون معصوم است. یعنی اوست که می تواند از معادن پر از گوهر و طلای گرانبهای معارف از کتاب و سنت، حکم را استخراج کند. البته از برخی روایات فهمیده می شود که حتی امامان و نیز حضرت زهرا سلام الله علیهم اجمعین با فرشتگان در ارتباط بودند و برخی مطالب را با آنان تحدّث و گفتگو می کردند و از آنان می گرفتند. نه بدین معنا که مقام و رتبه فرشته از امام بالاتر است بلکه بدین معنا که آنها رابط بین ساحت الهی و امام در برخی برههها بودند و چه بسا امکان اینکه امام مستقیم با درگاه خدای متعال مرتبط باشد نیز وجود داشته باشد، زیرا حجت الله و خلیفة الله است. اما همه اینها اگر پذیرفته شود وحی غیر قرآنی و غیر رسالی است. یعنی مربوط به نبوت و رسالت و نیز مرتبط با نزول کتاب آسمانی نیست. نتیجه اینکه امام نیز مانند نبی که تبلورش در حکومت پیامبر (ص) و امام علی (ع) دیده می شود، بر اساس نص قرآن و سنت قطعی عمل می کردند، البته با تفسیر معصومانه خود از آن که به سبب تعلیم از پیامبر یا ارتباط با دستگاه الهی و استفاده از ملکه عصمت میسر بوده است. نکته دیگر اینکه بارها در تاریخ مطالعه کرده ایم که امام علی (ع) بر اساس مصلحت ظاهری و برد و باخت اولیه، اقدام به کاری نمی کردند مانند جنگ بین ایشان و معاویه در صفین که آب را صحابه امام پیشنهاد دادند بر روی سپاه معاویه ببندند اما امام علی (ع) نپذیرفت که با اقدام ناجوانمردانه در جنگ پیروز شود. نیز در قضیه شهادت حضرت زهرا (س) مصلحت ظاهری اقتضا می کرد که بیعت ظاهری با خلیفه غاصب انجام دهد و پس از تجدید قوا دوباره کودتا کند. اما آموزههای پیامبر (ص) در این مورد به ایشان باعث شد تا ایشان بر این مصیبت و نیز غصب خلافت صبر کند به سبب مصالحی که مورخان حدس زده اند که باز هم ممکن است آنها هم نباشد یا چیزهای بیشتری غیر از آن مصالح نیز وجود داشته باشد. *خلفای دیگر چه نگاهی به ایشان داشتند و آیا درکی از معنای ولایت داشتن حضرت امیر، آنطور که شیعه به آن می نگرد داشتند؟ خلفا از مشاوره های امیرالمومنین چه در امور سیاسی و جنگی و اقتصادی و چه در امور دینی و تفسیر و احکام بهره می بردند گرچه دیگر خلفای سه گانه اهل تسنن، امام علی (ع) را رقیب اصلی در اقبال عمومی به آنان به عنوان خلیفه پیامبر (ص) می دانستند، اما با توجه به اینکه او را دلسوز اصل اسلام و مصالح نوع مسلمانان می دانستند، از این بهانه استفاده کرده و از مشاوره هایش چه در امور سیاسی و جنگی و اقتصادی و چه در امور دینی و تفسیر و احکام بهره می بردند. مثل آنچه که در مورد قضاوت های امام علی (ع) در اصلاح خطای عمر بن خطاب نقل گردیده مانند ماجرای زن حامله که عمر حکم به سنگسارش داد اما امام علی (ع) این حکم را با دلیل تصحیح نمود. البته به نظر می رسد آنها خود شاهد واقعه غدیر خم و قضیه تنصیص ولایت و خلافت و وصایت امیرالمومنین علی علیه السلام بوده اند. چنانکه شنیدهاید و علامه شرف الدین نیز در کتاب المراجعات از منابع مختلف شیعه و سنی نقل نموده است که خود شیخین آمدند به علی علیه السلام تبریک گفتند و اقرار کردند که علی علیه السلام مولا و سرپرست آنان و هر مؤمن دیگری است. اما با این همه فضای سیاسی و تشنگی بر دستیابی به قدرت پس از رسول خدا (ص) و علاقه به حکومت بر کل قوم عرب، البته در لباس زهد و اسلام باعث انکار چنین قضیه مهم و انحراف جامعه اسلامی از مسیر اصلی آن شد. *برخی احکام در اسلام به صورت حکومتی مطرح می شود. آیا امام علی (ع) حکم حکومتی دیگر خلفا را می پذیرفتند یا آنکه با تقیه رفتار می کردند؟ امیرالمومنین آنجا که به ترتیبی می توانسته حکم خود را به عنوان معصوم به اجرا در آورد یا به خلفا القا کند همان را انجام می داده اما اگر می دیدند که پافشاری بر حکم واقعی به مصلحت نیست، حکم حکومت جائر و ظالم را به عنوان حکم ظاهری و یا ثانویه از باب اضطرار یا از باب قاعده لا ضرر یا از باب تقیه انجام می دادند این سؤال از آن مطالبی است که نمی توان به راحتی قضاوت نمود؛ زیرا امام علی (ع) برای حفظ اصل اسلام و جامعه اسلامی گاهی سکوت می کرد و اقدام عملی نمی کرد- همان طور که از ایشان نقل شده که رسول خدا (ص) به ایشان در مقابل مصائب پس از رسول خدا (ص) مانند غصب خلافت و حکومت و شهادت حضرت فاطمه (س) توصیه به سکوت و صبر کردند و خودشان هم در نهج البلاغه فرمودند که در گلویم استخوان بود و در چشمم خار و به همین حالت صبر کردم که کنایه از سختی صبر بر این امور است. اما می توان به صورت کلی گفت که آنجا که به ترتیبی می توانسته حکم خود را به عنوان معصوم به اجرا در آورد یا به خلفا القا کند همان را انجام می داده اما اگر می دیدند که پافشاری بر حکم واقعی به مصلحت نیست، حکم حکومت جائر و ظالم را به عنوان حکم ظاهری و یا ثانویه از باب اضطرار یا از باب قاعده لا ضرر یا از باب تقیه انجام می دادند. و عمل به آن حکم در آن شرایط نازل منزله عمل به حکم واقعی بوده است. *به نظر شما مسئولان نظام اسلامی ما امروز چه درسی می توانند از حکومت داری امام علی (ع) بگیرند و ما چه خلاهایی در این زمینه داریم؟ اول به این نکته توجه کنیم که عصمت با عدالت فرق دارد. خیلی مباحث برای دوران حکومت امیرالمومنین علی علیه السلام مربوط به شئون عصمت ایشان است اما برخی موارد که جنبه عام تری دارد و قابل تسری به فقیه جامع الشرایط هم هست را می توان الگو برداری کرد. مانند احکام اقتصادی و جزیه و مالیات و تدوین گروه شرطة الخمیس یا همان پلیس و نیروی انتظامی شهری و کلانتری، نحوه محاسبه نفوس و سرشماری و ثبت احوال که البته با مطالعه تاریخی و حدیثی و نیز با چاشنی اجتهاد می توان به نظام سازی هایی رسید که از آن حکومت نشأت گرفته است. البته هیچ وقت نباید انتظار داشت همه آنچه آن زمان اتفاق افتاده الان هم باید همان کار را کرد، زیرا بحث پیشرفت در تکنولوژی و تغییر نیازها منجر به توجه به مقتضیات زمان و مکان و اثر آن در حکومت داری می شود. البته خطوط کلی باید بر اساس قرآن و سنت قطعی باشد و آنجا که اسلام ساکت است را با اجتهاد از اصول عملیه و فقهیه بتوان پر نمود. مسئولان اجرایی باید فقط تابع قوانین باشند اما این مهم بیشتر در دست قانونگذاران و به ویژه تئوریسین های اسلامی است که نظام سازی های مبتنی بر حکومت علوی را در همه زمینه ها مانند اقتصاد، آموزش، نظامی، فرهنگ و امثال آن استخراج کنند و با کمک فقها و مجتهدین خطاهای آن را در بیاورند و به مجریان و مسئولان دولتی و حتی قانون گذاران ارائه دهند. بعد از سالها که از انقلاب اسلامی می گذرد این توقع، توقع واقع بینانه ای است که بیشتر بر دوش حوزه های علمیه و پژوهشکده های علوم انسانی- اسلامی و دانشگاه هایی چون دانشگاه امام صادق (ع)، قرآن و حدیث، معارف اسلامی، علوم و معارف قرآن کریم و موسسه امام خمینی و امثال آن است. امید است وجود خود امیرالمومنین علی علیه السلام ما و تمامی دانشمندان و فضلای اسلامی ما را که دغدغه دارند تا نظام اسلامی به عنوان مقدمه نظام مهدوی حکومت داشته باشد را کمک کند. موضوع مطلب : خبر, اویسی, کامران, دکتر, حجت الاسلام, استاد, مصاحبه یکشنبه 96 اسفند 20 :: 9:5 صبح :: نویسنده : کامران اویسی
اگر بحث سبک زندگی ایرانی اسلامی با محوریت مطالعه روی سیره معصومان علیهم السلام انجام می دهیم، روی ابعادی از زندگی آنان بحث میکنیم.
خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه- کامران اویسی: معصومان علیهم السلام دارای ابعاد مختلف شخصیت فردی و اجتماعی بوده اند. به عبارت دیگر برخی از ابعاد شخصیتی آنها قابل تقلید و الگو برداری است مانند آنچه در سبک زندگی آنها مطرح می شود در زمینه تدبیر منزل، خانواده، همسایه، دوستان و آشنایان و برخورد و مواجهه با دوست و دشمن، اجتماع و طبیعت و امثال آن. اما درباره ولایت تشریعی و تکوینی آنها که با محوریت عصمت انجام می پذیرد منحصر در خود آنهاست و البته یکی از ابعاد اعجاز گونه معصومان نیز همین است. ولی این نکته را نباید فراموش کرد که به هیچ عنوان در هیچ مسئله ای نمی توان آن بزرگواران را با غیر معصومان حتی اگر باتقواترین افراد هم باشند مقایسه نمود. بلکه هر کس هرچقدر هم مؤمن و متدین و متقی باشد و حتی سلمان باشد باز با آنان قابل قیاس نیست. چنان که در خطبه دوم نهج البلاغه آمده است: «لا یقاس بآل محمّد صلّی اللّه علیه و آله من هذه الأمّة أحد و لا یسوّی بهم من جرت نعمتهم علیه أبدا» این مقدمه را گفتم تا به این بحث وارد شوم که اگر بحث سبک زندگی ایرانی اسلامی با محوریت مطالعه روی سیره معصومان علیهم السلام انجام می دهیم، روی ابعادی از زندگی آنان بحث می کنیم که قابلیت قابل اجازه می دهد یعنی یک فرد به عنوان شیعه و پیرو آنان می تواند آن سیره را تا حدی در زندگی خود جاری سازد. برای اینکه بحث و نگاهی اجمالی به سبک زندگی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها داشته باشیم، می توان از این حدیث شریف شروع کرد که در کتاب من لایحضره الفقیه شیخ صدوق آمده است. روایت کردهاند که امیر المؤمنین علیه السّلام به مردی از بنی سعد فرمود: آیا نمیخواهی از وضع و حال خودم و فاطمه زهرا با تو سخنی باز گویم، (و چنین حکایت فرمود) فاطمه در خانه من بود، و به تنهائی آب از چاه میکشید و در مشک کرده بدوش میگرفت و بخانه میآورد چندان که تسمه مشک سینه او را مجروح کرده بود، و با آسیاب گندم را آرد می کرد به حدّی که دستهایش آماس کرده و تاول زده بود، و آنقدر خانه را رفته و روبیده بود که جامهاش خاک آلود و کثیف شده بود، و چندان آتش در زیر دیگ روشن کرده بود که لباسهایش چرکین گشته، و از این همه کار و زحمت آسیب و فرسودگی فراوان به او رسیده بود روزی من به او گفتم: چه خوب میشد اگر نزد پدرت می رفتی از آن حضرت تقاضای خدمتگاری می کردی که تا حدّی بار مشقّتی را که از این همه کار بر دوش تو است بردارد، فاطمه نزد پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله رفت و دید جمعی خدمت آن حضرت نشسته و مشغول صحبت هستند، شرمش آمد که خواستهاش را بگوید و بمنزل باز گشت، و رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله فهمید که دخترش برای کاری آمده بوده ولی از روی حیا برگشته است، تا انجا که در حدیث آمده است: فردای آن روز رسول خدا داخل شد و بالای سر ما نشست آنگاه فرمود: ای فاطمه دیروز چه خواستهای داشتی که نزد پدرت آمدی؟ فاطمه پاسخ نداد و من ترسیدم اگر جواب ایشان را ندهم برخیزد و برود پس سر خود را از قطیفه بیرون آورده و عرض کردم: من شما را از آن با خبر میکنم ای رسول خدا، ماجرا چنین است که دختر شما آنقدر مشک آب بر دوش کشیده و آب آورده که تسمه آن روی سینهاش اثر گذاشته، و چندان آسیا گردانده که دستهایش آبله و تاول زده است، و آنقدر خانه را روبیده و نظافت کرده که جامههایش چرک و غبار و خاک گرفته است، و چندان زیر دیگ آتش کرده که لباسهایش دود آلود و سیاه شده است و من باو گفتم: اگر نزد پدرت میرفتی و از ایشان تقاضای خدمتگاری میکردی که تا حدودی بار این مشقّت و رنج این همه کار را از دوش تو بر دارد خوب میشد، رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله پس از شنیدن ماجرا و درخواست ما فرمود: آیا میخواهید چیزی بشما بیاموزم که برایتان از خدمتگار بهتر باشد؟ هنگامی که آماده خواب شدید و یا برختخواب رفتید سی و چهار بار «اللَّه أکبر» بگوئید، و سی و سه بار «سبحان اللَّه» و سی و سه بار «الحمد للَّه» بگوئید (تا بدین وسیله خستگی مفرط ناشی از کارهای روزانه از تن شما بیرون رفته و آرامش و نیروی دوباره برای کارهای روز بعد به جسم و جانتان باز گردد) در این هنگام حضرت فاطمه علیها السّلام گفت: «رضیت عن اللَّه و عن رسوله، رضیت عن اللَّه و عن رسوله». (من از خدا و رسولش راضی شدم من از خدا و رسولش راضی شدم برای آنچه خدا و رسولش بمن عطا فرمودند راضی و خشنود شدم و هیچ شکایتی ندارم). چند نکته در این روایت در زمینه سبک زندگی حضرت زهرا (سلام الله علیها) دیده می شود. یکی حیای ایشان در مواجهه با پیامبر که گویا همراه با اصحاب بودند و زهرای اطهر برگشت. دیگر اینکه ایشان در منزل کار می کرد و از کار در منزل با آن شدت و عدم وجود امکانات ابایی نداشت. سوم اینکه او خود را کاملا مطیع خدا و روسل می دانست و از مطلبی که از پدرش به عنوان رسول خدا یاد گرفت، کاملا رضایت داشت. صبر بر کارهای روزمره با کمک گرفتن از ذکر و انس با خدا از جمله عوامل نیروزایی برای جلوگیری از خستگی یا پایان دادن به آن یا حداقل کاهش آن است. کسی که میخواهد زندگی معصومان علیهم السلام را سر لوحه زندگیاش قرار دهد باید معتقد باشد که برخی از عوامل معنوی هستند که وجود آنها در زندگی را نمی توان انکار کرد و گاهی همین اسباب و عوامل انسان را از ورطه افسردگیهای مزمن و بیماری های روحی نجات می دهد و به زندگی رنگ خدایی می بخشد که خستگی ها باعث نشود که دچار یاس و ناامیدی و شکست و حساس پوچی شود. امیدوارم بتوانیم در مسیر زندگی اسوههای نیکو یعنی معصومان که از خطا و اشتباه در تمام زندگی به علت موهبت عصمت مصونیت داشتند قدم برداریم. به ویژه بانوان ما که میتوانند بهترین اسوه عالم را مد نظر قرار دهند و از حضرت زهرا سبک زندگی اسلامی ایرانی را البته با بومیسازی برای زمان خود بهره ببرند. موضوع مطلب : کامران, اویسی, حجت الاسلام, دکتر, سبک زندگی, فاطمه, زهرا, خبر, مصاحبه, خبرگزاری پیوندها لوگو آمار وبلاگ
|
|||||