از همين چند پاراگراف عناد طرف مقابل شيعه پيداست.
آدم خفته را بيدار توان کرد ولي کسي که خود را بخواب زده باشد را نمي توان بيدار کرد.
قرآن کريم ميفرمايد.کر و لال و کور هستند و انديشه نمي کنند و در جاي ديگر ميفرمايد در قلبهايشان مرض مي باشد.
اينها با قلب سليم حل مي شود. آنهم بايد خدا به کسي آن را بدهد ولاغير .راه ديگري ندارد.مختص سني ها هم نيست.بين همه مردم آدم عنود و لجوج يافت مي شود.