سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 
به یاد دوست
درباره وبلاگ


کاش بنده خدا باشم.
سه شنبه 90 خرداد 24 :: 10:45 صبح ::  نویسنده : کامران اویسی

بهترین سلاح منتظران


چاپ نخست کتاب «فروغ ولایت در دعای ندبه» تالیف آیت الله صافی گلپایگانی از سوی انتشارات مسجد مقدس جمکران منتشر و روانه بازار نشر شد.
منبع خبر: www.ibna.ir


این اثر که دومین کتاب از مجموعه آثار «سلسله مباحث امامت و مهدویت» است، به 14 پرسش که درباره دعای ندبه مطرح می شوند، پاسخ می دهد.
 
یکی از ذخایر بزرگ علمی و تربیتی اسلام را باید دعا برشمرد؛ زیرا مسایل توحید و الهیات و نبوت و نظام حکومت و زمامداری و اخلاق و حقوق مدنی و احکام و آداب مختلف، همه در دعاهایی که از اهل بیت رسالت(علیهم السلام) رسیده، مطرح شده اند و مدرسه دعای اهل بیت، یکی از مدارس عالیه ای است که در رشد فکری و ترقی روحی و اجتماعی مسلمانان اثر عظیمی دارد. تا وقتی که مسلمانان این مدرسه را نبینند، شخصیت اسلامی آنها کامل نمی شود؛ زیرا مدرسه دعای اهل بیت(ع)، مدرسه ای است که در آن همواره شب و روز بر روی همگان باز  و تکرار درس های آن، شخص را علی الدوام از درجه ای به درجه بالاتر صعود می دهد.
 
مولف در پیشگفتار کتاب حاضر می نویسد: «نظر به اینکه بعضی از آقایان عزیز، از این ناچیز توضیحاتی در مورد این دعا خواسته اند و رد تقاضای آنان را سزاوار ندیدم، با کثرت اشتغال و ضعف مزاج، به طور مختصر پاسخ پرسش های ایشان و دیگران را به عرض می رسانم ...»
 
* امام صادق(ع) و ندبه بر حضرت مهدی(عج)
 
ندبه بر حضرت مهدی(عج) و اظهار شوق به لقای آن حضرت(عج)، گریه و ابراز نگرانی از مفارقت و محروم بودن از فیض حضور، دعا برای تعجیل فرج و ظهور، ذکر فضایل و مناقب و اقدامات و برنامه های انقلابی و اصلاحی آن وجود مبارک و اظهار تاسف از اوضاع ناهنجار و روی کار بودن حکومت های باطل و مستبد و روش های بیدادگرانه، سنت حسنه ای است که همواره شیعه بر آن مداومت داشته و آن را شعار خود قرار داده و تا ظهور دولت حق و تاسیس حکومت جهانی اسلام و آزادی و نجات تمام انسان ها، این شعار برقرار و روشنگر خواسته های ارزنده و با ارج و هدف مترقی و نجات بخش اسلام است.
 
ندبه بر حضرت مهدی(عج)، یک نوع انکار منکر و محکوم کردن باطل، نکوهش ظلم و بیداد و فساد و گناه، پشتیبانی از حق و عدالت و همچنین نشانه زنده بودن احساسات انسانی پیروان مکتب مبارزه قرآن و تشیع است که «من ترک انکار المنکر بقلبه و یده و لسانه، فهو میت بین الاحیاء؛ هر کس انکار منکر را ترک کند (نهی از منکر نکند) به دل و دست و زبان، پس او مرده ای است میان زندگان.»
 
شیعه این ندبه را از امامان خود آموخته اند که کار و عملشان سرمشق و پیروی از گفتار و رفتارشان بر حسب حدیث متواتر ثقلین و احادیث صحیح دیگر وظیفه هر مسلمان است.
 
حضرت رسول اکرم(ص) و ائمه معصومین(علیهم السلام) بر حسب روایات، به دفعات ضمن آن که از اوضاع آخرالزمان و فتنه هایی که ظاهر می شوند و فشارهایی که بر اهل حق وارد خواهند آمد، خبر می دادند و نگرانی و تاثر خود را هم اظهار می فرمودند.
 
چاپ نخست کتاب «فروغ ولایت در دعای ندبه» در شمارگان 2000 نسخه، 152 صفحه و بهای 16000 ریال راهی بازار نشر شد.




موضوع مطلب : صافی گلپایگانی, دعای ندبه, فروغ ولایت
سه شنبه 90 خرداد 24 :: 10:42 صبح ::  نویسنده : کامران اویسی

انتشار مجموعه آثار آیت الله حسینی نجومی


موسسه بوستان کتاب مجموعه آثار 25 شخصیت فرهیخته از اندیشوران و استادات حوزه و دانشگاه را منتشر کرده که یکی از این بزرگان، مرحوم آیت الله سید مرتضی حسینی نجومی کرمانشاهی است.
منبع خبر: www.ibna.ir


به نقل از روابط عمومی موسسه بوستان کتاب، آیت الله نجومی از فقیهان و مفسران معروفی بود که علاوه بر علوم منقول و معقول، نامی آشنا در پهنه علم و هنر داشت، شخصیتی کم نظیر که در فنون خط، نقاشی، تذهیب، تشعیر و ثلث نویسی سرآمد بود.
 
وی علوم اسلامی را در نجف اشرف و از محضر آیات عظام سید محسن حکیم، سید عبدالاعلی موسوی سبزواری و میرزا باقر زنجانی فرا گرفت و به درجه اجتهاد نائل شد و بعد از سال ها تحصیل و تهذیب به زادگاه خویش بازگشت و به تدریس، تالیف و خدمات فراوان دینی و علمی پرداخت. وی که یادگار خاندان چهارصد ساله نجومی و آل آقا خاندان وحید بهبهانی است، سال 1380 به عنوان یکی از چهره های ماندگار برگزیده شد.
 
از جمله کتاب هایی که موسسه بوستان کتاب از این عالم دینی منتشر کرده است، می توان «فیض قلم»، «مونس جان؛ تفسیر سوره یونس»، «نسیم ایمان؛ تفسیر سوره مومنون»، «شمیم کنعان؛ تفسیر سوره یوسف»، «منزل مقصود؛ تفسیر سوره هود»، «آیات سبحانی؛ تفسیر سوره رعد» و «المومن؛ تفسیر سوره مومن» را نام برد.
 
همچنین کتاب «کیمیای هستی» زندگی نامه خودنوشت اوست که به بررسی زندگی، خاندان، دوران طلبگی، ازدواج و هنر در زندگی این اندیشمند مسلمان اختصاص دارد.




موضوع مطلب : نجومی حسینی, بوستان کتاب
یکشنبه 90 خرداد 22 :: 12:13 عصر ::  نویسنده : کامران اویسی

حالا که صحبت از زرتتشتی  گری شد و برخی در دولت فعلی جاهلانه یا عامدانه در اتش زرتشتیها می دمند داستانی از آیت الله بروجردی و شاه در مورد جشن اتش میذرم:

 

  نسخه PDF چاپ ایمیل

 

 

 مبارزه با آتش پرستی در ایران آیت الله سید موسی شبیری زنجانی نقل می فرمودند  :جناب آقای خوانساری نقل می کردند  : زمانی که مراسمی برپا شده بود که از آتش تجلیل کنند و به اصطلاح جشنی  گرفته بودند تا آتش پرستی را احیاء کنند، وقتی آقای بروجردی فهمیدند،  بسیار ناراحت شدند و امر کردند تا با صدرالاشراف تماس بگیرم و شاه را ببینم و مطلب آیت الله را به شاه برسانم.چون صدرالاشراف همیشه بین الطلوعین بیدار بود، خودم را با ماشین، بین الطلوعین به تهران و پیش صدرالاشراف رساندم و گفتم: می خواهم شاه را ببینم.صدرالاشراف گفت: فردا (چون می دانست که برای چه کاری آمدم) گفتم: خیر، همین امروز باید شاه را ببینم و مطلب مهمی از طرف آیت الله باید به ایشان برسانم.در هر صورت بعد از تماسهائی، قرار شد شاه را ببینم و در حدود ساعت نُه صبح بود که شاه را ملاقات کردیم و شاه تازه از خواب بیدار شده بود و با لباسهای خواب آمد، تا ما را دید احوال آقای بروجردی را پرسید، گفتم: ناراحت است، شاه گفت: خوب پیرمرد است و طبیعی است.گفتم: درست می فرمائی اما غیر از پیری ناراحتی دیگری دارد. گفت: حتماً بر اثر مشغلات زیاد است و ما هم وقتی کارهای زیادی داریم خسته می شویم. گفتم: قضیه آتش آقا را ناراحت کرده است.گفت: آتش که چیزی نیست و ما هم می خواهیم شرکت کنیم. گفتم: بله آیت الله هم می دانند که آتش چیزی نیست اما می فرمایند:« اینها در خارج از کشور تبلیغ می کنند که آتشی را که پیامبر اسلام هزار و چهار صد سال پیش خاموش کرده است شاه دوباره روشن کرد. »شاه قدری فکر کرد و گفت: بگوئید من نمی روم و بعد از چند لحظه دستور داد که: بگوئید مراسم را مُلغی کنند.




موضوع مطلب : زرتشت, بروجردی, شاه, جشن اتش
یکشنبه 90 خرداد 22 :: 11:59 صبح ::  نویسنده : کامران اویسی

یک مقاله که از سایت آیت الله بروجردی گرفتم می گذارم که درباره نامه انیشتین به ایشان است.

لینک دانلود:

http://broujerdi.org/images/book-anishtain.pdf




موضوع مطلب : آیت الله بروجردی, نامه انیشتین
یکشنبه 90 خرداد 22 :: 11:42 صبح ::  نویسنده : کامران اویسی

جدیدترین شبهه و سوال یا بهتره بگم مشاوره از دانشگاه غیر انتفاعی امل بود که یک دختر ظاهرا زرتشتی شده بود. کاش حداقل دین ابرومند تری انتخاب میکرد گرچه همه ادیان دیگر دارای تحریفات جدی هستن. اما زرتشت اعتقادات شرک امیزی داره که بعدها مفصل صحبت می کنیم. که فعلا تا حدودی در حال نقاهت و شوک بعد از مناظره به قول خودش و مشاوره به نظر ماست. میدونید که اگر ارتداد زن ثابت بشه چی میشه. البت هاین افراد احساس ارتداد دارن که از عقده های جلب توجه به دیگرانه و معلوم شد این خانم به پسرها گفته که زرتشتی شده که یا آنها را کنجکاو کنه و متوجه خودش کنه یا دلسوزی آنها را برانگیزه که بگن وای بچه مسلمون از دست رفت و برن بهش توجه کنن. البته اهل شیراز بوده و شیراز هم مهد ادیان در ایرانه حتی فرقه های ضاله مثل بابیت و بهائیت هم زیاد داشته و دارد. ب

به مناسبت تصویری از دختران زرتشتی میگذارم:

 

دختران زرتشتی




موضوع مطلب : زرتشت, دانشگاه غیر انتفاعی امل
یکشنبه 90 خرداد 22 :: 11:34 صبح ::  نویسنده : کامران اویسی

بی انصافها نظر بدین

هدف از  این گونه وبلاگ ها تعامل هم هست یعنی در کنار اینکه از مطالب استفاده می کنیین نظر هم بدین تا مدیریت وبلاگ در سیر مطالعاتی و نوشتاری کمک بشه.تا حالا که خانمها فعالتر بودن و نه تنها نظر دادن بلکهسوالاتی هم در زمینه ازدواج دائم و موقت و رابطه مشروع و نا مشروع و مسائل اجتماعی تا مسائل فقهی و حتی مسائل صعب کلامی و حدیثی واعتقادی نظر و سوال داشتن و جواب گرفتن حتی برخی دنبال استاد اخلاقن و فعلا از سایت مشاوره عرفان اهل بیتی میگیرن نه عرفان تصوفی و فلسفی و... دیگران هم شروع کنن. دوستان شبهات غوغا میکنه.

مدیریت وبلاگ




موضوع مطلب : اطلاعیه
یکشنبه 90 خرداد 22 :: 11:27 صبح ::  نویسنده : کامران اویسی

نیروهای امنیتی بحرین نیمه شب گذشته منزل شخصی حجة الإسلام و المسلمین سید ‘هادی موسوی’ داماد حضرت آیت الله سید ‘محمدتقی مدرسی’ از مراجع تقلید شیعیان حمله بردند.

 

به گزارش  شیعه، آنان پس از حمله به منزل وی، او را در مقابل دیدگان همسر و فرزندانش به شدت مورد ضرب و شتم قرار داده و پس از آن ربوده و به محل نامعلومی منتقل کردند.

 

خبرنگار ما گفت: این جنایت در حالی رخ داد که نیروهای امنیتی بحرین چند روز پیش فرزند وی، سید “مهدی موسوی” را نیز که از جوانان فعال در قیام ملت بحرین به شمار می رفت را بازداشت و به محل نامعلومی انتقال دادند.

وی همچنین افزود: بیانیه های شدید حضرت آیت الله سید “محمدتقی مدرسی” و نیز سخنرانی های شدید اللحن برادر ایشان آیت الله سید “هادی مدرسی” که بیش از ?? سال است که با کشور بحرین و شیعیان آن ارتباط نزدیک و تنگاتنگی دارد، در ربوده شدن این روحانی شیعی بی تأثیر نبوده است.

 

قابل ذکر است حجة الإسلام و المسلمین سید “هادی موسوی” که چندین سال در زندان های رژیم آل خلیفه به سر می برد، حدود ده سال پیش آزاد شد و پس از آن بلافاصله به خارج از بحرین سفر کرد و چندین سال دور از کشورش زندگی کرد و در نهایت سه سال پیش به بحرین بازگشت و زندگی طبیعی خود را از سر گرفت.

در پایان گفتنی است وی که از دوران جوانی در بحرین فعالیت های سیاسی و اجتماعی انجام می داد، نام خود را تغییر داده و خود را همواره با نام جنبشی سید “محمود علوی” معرفی می کرد. اکنون نیز با این نام در بحرین شناخته می شود




موضوع مطلب : آیت الله سید ‘محمدتقی مدرسی’
یکشنبه 90 خرداد 22 :: 11:21 صبح ::  نویسنده : کامران اویسی

به گزارش شیعه آنلاین، در این گزارش تلاش شده تا یک نمونه از قدیمی‌ترین و جدیدترین عکس موجود از برخی مراجع تقلید شیعیان را به همراه تاریخ و محل تولد هر یک از این بزرگواران را منتشر شود. از انتشار عکس آن دسته از مراجع عظامی که عکسی قدیمی از آنان یافت نشد، معذور ماندیم.

     
  

امام سید روح ‌الله مصطفوی موسوی خمینی، متولد ?? شهریور ???? شمسی در خمین

         
 

حضرت آیت الله سید علی حسینی خامنه‌ای، متولد ?? تیر ???? شمی در مشهد

    


حضرت آیت الله سید محمد حسینی شیرازى، متولد 1305شمسی در نجف


     

حضرت آیت الله سید علی حسینی سیستانی، متولد 1308 شمسی در مشهد

  
 

حضرت آیت الله شیخ حسین وحید خراسانی، متولد ????شمسی در نیشابور

    


حضرت آیت الله شیخ لطف‏الله صافى گلپایگانی، متولد 1296شمسی در گلپایگان

   


حضرت آیت الله سید صادق حسینی شیرازی، متولد 1318 شمسی در کربلا

    


حضرت آیت‌الله شیخ محمدتقی بهجت، متولد ???? شمسی در شهر فومن


   

حضرت آیت الله سید محمد تقی مدرسی، متولد ???? شمسی در کربلا


 

حضرت آیت الله سید محمدباقر صدر، متولد ???? شمسی در کاظمین

   


حضرت آیت الله شیخ ناصر مکارم شیرازى، متولد 1305 شمسی در شیراز

    


حضرت آیت الله سید عبدالکریم موسوى اردبیلى، متولد 1304شمسی در اردبیل

   


حضرت آیت الله شیخ جعفر سبحانى، متولد 1308شمسی در تبریز


   

حضرت آیت الله شیخ عبدالله جوادی آملی، متولد ???? شمسی در آمل

   


حضرت آیت الله سید ابوالقاسم خویی، متولد ?276شمسی در خوی

   


حضرت آیت الله شیخ میرزا جواد تبریزی، متولد ???? شمسی در تبریز

    


حضرت آیت الله سید محمدرضا گلپایگانی، متولد ???? شمسی در گلپایگان

   


حضرت آیت الله سید رضا بهاءالدینی، متولد 1287 شمسی در قم

   


حضرت آیت الله شیخ محمد فاضل لنکرانى، متولد 1310 شمسى در قم

   


حضرت آیت الله سید محمدحسین فضل‌الله، متولد ???? شمسی در نجف

   


حضرت آیت الله شیخ خلیل مبشر کاشانی، متولد 1330 شمسی در کاشان

   


حضرت آیت الله شیخ حسین نوری همدانی، متولد 1304 شمسی در همدان

     


حضرت آیت الله سید محمد حسینی شاهرودی، متولد 1303 شمسی در نجف

     


حضرت آیت الله سید محمد عزالدین حسینی زنجانی، متولد ????شمسی در زنجان



موضوع مطلب : وحید خراسانی, جوادی املی, گلپایگانی, صافی گلپایگانی, آیت ااه سید محمد شاهرودی, خامنه ای, خمینی, نوری همدانی, مبشر کاشانی
تصاویر دیدار علما و فضلای مشهد با مرحوم امام خمینی (ره) - قم ، سال 1342 شمسی

 

 

192-b-06.jpg192-b-02.jpgghazvini-emamb.jpgعکس جدید : کنار مرحوم امام خمینی از سمت چپ : آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی (ره) ، آیت الله مروارید (ره) و آیت الله نوقانی - فرد ایستاده در سمت راست تصویر آیت الله مکارم شیرازی می باشد



موضوع مطلب : آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی, آیت الله مروارید, آیت الله نوقانی, آیت الله مکارم شیرازی, ایت الله خمینی

 مقاله /

اعجاز قرآن از دیدگاه آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی (ره)
در طول سده‌های گذشته عالمان و اندیشمندان اسلامی درباره‌ی مسأله‌ی تحدّی و اعجاز قرآن پژوهش‌هایی ارجمند و بررسی‌هایی ارزشمند انجام داده و درباره‌ی تعیین وجه یا وجوه‌ی اعجاز قرآن دیدگاه‌های مختلفی ابراز داشته‌اند . 
آیت الله شیخ مجتبی قزوینی خراسانی (1318ـ 1386. هـ.ق) از جمله عالمانی است که به‌شکلی گسترده درباره‌ی اعجاز قرآن سخن گفته است . ایشان به تبع استاد خود آیت الله میرزا مهدی اصفهانی (1303ـ 1365. هـ.ق) بر آن است که وجه تحدّی و اعجاز قرآن ، معارف آن است . از نظر ایشان علوم و معارف قرآن دارای ویژگی‌هایی است که آن را مهم‌ترین وجه اعجاز قرآن ساخته است ...

 

 

در طول سده‌های گذشته عالمان و اندیشمندان اسلامی درباره‌ی مسأله‌ی تحدّی و اعجاز قرآن پژوهش‌هایی ارجمند و بررسی‌هایی ارزشمند انجام داده و درباره‌ی تعیین وجه یا وجوه‌ی اعجاز قرآن دیدگاه‌های مختلفی ابراز داشته‌اند .
پرطرفدار‌ترین نظریه‌ها در باب اعجاز قرآن آرایی است که به جنبه‌های ادبی و زبانی قرآن بر‌می‌گردد. مسائلی مانند نظم، اسلوب، فصاحت و بلاغت1. از این‌روی به‌نظر می‌رسد که جنبه‌های اعجاز محتوایی و معارفی قرآن، آن‌گونه که شایسته است، بررسی نشده است.پنداری جنبه‌های زبانی زیبا و شگفت قرآن، عالمان و نویسندگان مسلمان را چندان شیفته‌ی خود ساخته که از پرداختن به دیگر وجوه اعجاز باز‌مانده‌اند. در عین حال برخی از مفسّران و متکلمان در کنار دیگر وجوه اعجاز از اشتمال قرآن بر علوم و معارف به‌عنوان یکی از وجوه اعجاز یاد کرده‌اند.2
 علاّمه شیخ مجتبی قزوینی خراسانی (1318ـ 1386. هـ.ق) از جمله عالمانی است که به‌شکلی گسترده درباره‌ی اعجاز قرآن سخن گفته است. ایشان به تبع استاد خود میرزا مهدی اصفهانی (1303ـ 1365. هـ.ق) بر آن است که وجه تحدّی و اعجاز قرآن، معارف آن است.3 از نظر ایشان علوم و معارف قرآن دارای ویژگی‌هایی است که آن را مهم‌ترین وجه اعجاز قرآن ساخته است.
برای شروع بحث درباره‌ی اعجاز قرآن، توجه به مفاد آیات تحدی ضروری است. به‌یاد داریم که در آیات تحدی از همه‌ی مخالفان و معارضان قرآن خواسته شده که مثل قرآن (اسراء/88) یا ده سوره مانند آن (هود/13) یا سوره‌ای مانند آن (یونس/38؛ بقره/23) و یا حدیثی مثل قرآن (طور/13) بیاورند. بر‌اساس آیات یاد شده، موضوع تحدّی، آوردن «مثل قرآن» است. اکنون پرسش اساسی این است که قرآن چیست تا دانسته شود که مثل و مانند آن کدام است.
قرآن کریم به تعبیر خود از سنخ کلام و گونه‌ای سخن است.4 سخن دارای دو بخش است: بخش نخست شکل ظاهری کلام است که در قالب الفاظ و واژگان پدیدار می‌شود. بخش دوم، معانی و مدلول‌هایی است که در دل واژگان و عبارات کلام جای دارد. اکنون باید دید که از نظر قرآن کریم، کدام‌یک از دو جنبه‌ی لفظ و معنای قرآن دارای اهمیت بیشتری است و شایسته است به‌عنوان مهم‌ترین وجه اعجاز قرآن به‌شمار آید.
بی‌گمان مطمئن‌ترین راه برای شناخت حقیقت قرآن، رجوع به متن قرآن و تأمل در توصیف‌ها و تعبیرهای کتاب آسمانی درباره‌ی خود می‌باشد. از جمله توصیف‌های قرآن کریم درباره‌ی خود، تعابیرِ «هدی للنّاس»(بقره / 185)، «هدی للمتقین»(بقره/2)، «تبیانا لکل شیء» (نحل/ 89)، «فصّلناه علی علم» (اعراف/52)، «حکیم» (یس/42)، «حکمت» (قمر/ 5)، «برهان» (نسا/ 176)، «بصائر»(انعام/ 104؛اعراف/ 203)، «فرقان» (بقره/ 185)، «ذکر» (آل‌عمران/ 58؛ حجر/ 9)، «شفاء و رحمت»(اسرا/ 82)، «نور» (مائده/ 15)، قابل ذکر است.
تأمل در توصیف‌ها و تعبیرهای یاد شده و دیگر اوصاف مأثور قرآن نشان می‌دهد که قریب به اتفاق این اوصاف بیانگر ویژگی‌ها و جنبه‌های مربوط به محتوا، مدلول و معنای قرآن است و نه وصف واژگان و عبارات و جنبه‌های ادبی‌ـ زبانی آیات؛ به‌دیگر سخن: هدایت‌گری؛ بیانگر همه چیز بودن؛ حکمت‌آمیز بودن؛ نور و بصائر‌بودن و... ویژگی‌های علوم و معارفی است که در قالب آیات و سور پدید آمده است. در این میان چند وصف انگشت‌شمار مانند قرآن و کلام، ممکن است ناظر بر جنبه‌های لفظی قرآن دانسته شود. اما باید توجه داشت که این‌گونه اوصاف به هر دو جنبه‌ی لفظ و معنا عنایت دارد. زیرا وصفی مانند قرآن که به‌معنای خواندن و خواندنی است5 به خواندن و تلاوت کردن آیات و سوری که دارای معانیِ مشخصِ مورد نظر هستند، اطلاق می‌شود نه تکرار الفاظ مهمل و بی‌معنا؛ از این‌روی در این‌گونه اوصاف نیز، جنبه‌های معنوی قرآن مغفول نمانده است.
بنابر آنچه یاد شد، با در کنار هم قرار دادن آیات تحدی و آیات مربوط به اوصاف حقیقت قرآن، در‌می‌یابیم که هر یک از این اوصاف و تعابیر مورد تحدی قرار گرفته است. به‌عبارت دیگر منظور از آوردن مثل قرآن، آوردن مانند آن از حیث هدایت‌گری، روشن‌گری، بیانگر همه‌چیز بودن و... است. و در سخن کوتاه، آوردن کلامی که حامل معارف هدایت‌گر و حکمت‌آمیزی همسنگ دانش‌های قرآن باشد.
از سوی دیگر فرا‌گیر بودن تحدّی قرآن که همه‌ی جن و انس، عرب و عجم در کلیه‌ی زمان‌ها و مکان‌ها را در‌بر‌می‌گیرد، نه صرفاً سخنوران عرب یا افراد عصر نزول، مستلزم آن است که بعد علمی و معنایی قرآن مورد تحدّی باشد.6 چرا که برای انسان‌هایی که اساساً با زبان عربی آشنایی ندارند، درخواست پرداختن کلامی به شیوایی و رسایی قرآن، امر معقولی به‌نظر نمی‌رسد.
حتی می‌توان گفت که تأکید بر جنبه‌های زبانی قرآن به‌عنوان مهم‌ترین وجه اعجاز، فرو‌کاستن از شأن قرآن و آورنده‌ی آن در حد انسان‌های سخنوری مانند امرؤ‌القیس است. چرا که هدف از رسالت پیامبر خاتم(ص) و نزول قرآن، عرضه‌ی طرحی نو در حوزه‌ی اندیشه و رفتار انسانی است. از این‌رو هماورد‌طلبی از حیث معارف هدایت‌گر با مدّعی متناسب خواهد بود.7
عنایت به واکنش کفار و مشرکان در برابر دعوت پیامبر نشان می‌دهد که آنان افزون بر اتهام‌هایی مانند دروغ، جنون و سحر که به آن حضرت می‌زدند و قرآن را افسانه‌های پیشینیان می‌خواندند (نحل/24)، طرح اصولی مانند توحید و معاد را امری شگفت می‌پنداشتند (یس/78 ـ 79). این امر بیانگر آن است که آنان خود را با تعالیم و حقایق جدیدی مواجه می‌دیدند و شگفتی پیام آسمانی قرآن از حیث این معارف است. البته این حقایق در قالب متنی روشن، زیبا و دلکش پدیدار گشته است.8
افزون بر این‌ها، برخی از آیات تحدّی، یعنی آیات سوره‌ی بقره، در سور مدنی قرار دارند.9 مخالفان و معارضان قرآن در مدینه، در درجه‌ی نخست، یهودیان بودند که کتاب آسمانی و آیین خود را برتر از قران کریم و دین اسلام دانسته و از پذیرش اسلام تن می‌زدند.(بقره / 76 و 99 ـ 89)
این امر مقتضی است که تحدّی در برابر آنان، به هدایت و معرفت قرآنی باشد. هم‌چنان که در آیه‌ی زیر که مخاطب مستقیم آن یهودیان (و همه مخالفان و معارضان قرآن هستند) به تحدّی از بُعد هدایتگری تصریح شده است.
فل فأتوا بکتاب من عند‌اللّه هو أهدی منهما أتّبعه (قصص،28/49)
نویسنده‌ی «بیان الفرقان» به نقل از استاد خود آورده است که «حدیث»بودن قرآن که در آیات متعدد مطرح شده و در آیه فلیأتوا بحدیث مثله إن کانوا صادقین (طور، 52/34) موضوع تحدّی قرار گرفته تأکید بر این نکته است که تحدی به علوم و معارفی جدید و غیر معهود است که تفاوت بنیادین با دانش‌های بشر دارد.10
سخنان معصومان درباره‌ی قرآن نیز مؤید تحدّی قرآن از جنبه‌ی معرفت و هدایت آن است. امیر‌مؤمنان(ع)، در توصیف بعثت پیامبر اکرم(ص) تأکید می‌کند که خداوند آن حضرت را با نور روشنگر، برهان آشکار و راه هویدا و کتاب هدایت‌گر بر‌انگیخت.11
در سخنی دیگر آن حضرت قرآن را نوری که چراغ‌هایش خاموش نشود، چراغی که فروزندگیش کاستی نیابد و پرتوی که روشنایی‌اش تاریکی نگیرد و فرقانی که برهانش خاموشی نپذیرد، معرفی کرده است.12 در این‌گونه احادیث که به چند نمونه از آن اشاره شد،13 با یاد‌آوری ماهیت علمی و هدایت‌گری قرآن، بر جاودانگی و شکست‌نا‌پذیری آن تأکید شده است. و البته جاودانگی، عزتمندی و شکست‌نا‌پذیری تنها با بی‌بدیل بودن و معارضه‌نا‌پذیر‌بودن دانش و هدایت قرآن، امکان‌پذیر است. از این دسته روایات که بگذریم در حدیث زیر تصریح شده که وجه تحدّی قرآن معارف حکمت‌آمیز آن است. هنگامی که ابن سِکّیت از امام‌رضا(ع) پرسید: که چرا خداوند پیامبر اکرم(ص) را با «کلام و خُطَب» بر‌انگیخت؟ حضرت فرمود:
خداوند حضرت محمّد(ص) را زمانی بر‌انگیخت که بر اهل روزگار خطب و کلام چیره بود، پس آن حضرت از جانب خدا «مواعظ و حکمت‌هایی» آورد که سخن ایشان را باطل ساخت و بدین وسیله حجّت را بر ایشان تمام گرداند.14
در حدیث یاد شده بر این نکته تأکید شده که به‌رغم آن‌که در زمان بعثت پیامبر مقولات ادبی و زبانی مانند اقسام خطبه و شعر رایج بود، پیامبر پندها و حکمت‌هایی از جانب خداوند آورد. و این به آن معناست که ماهیت قرآن و در نتیجه وجه تحدّی و اعجاز آن از سنخ حکمت است نه کلام و خطبه.15
اکنون جای پرسش است که دانش و معرفت قرآن از چه ویژگی‌هایی برخوردار است که آن را مهم‌ترین وجه تحدّی آن ساخته است؟‌
از نظر شیخ مجتبی قزوینی، علوم و معارف قرآن دارای ویژگی‌ها یا جهات کمالی ده‌گانه‌ی زیر است که آوردن مثل آن با ویژگی‌های یاد شده در توان هیچ‌کس نیست. این اوصاف و ویژگی‌ها عبارتند از: 1. اُمّی بودن پیامبر اکرم(ص). 2. جامعیت علوم قرآن که از نظر تنزیل، نسخه‌ی جمعی و اجمالی عوالم تکوین، و از جنبه‌ی تأویل و تفسیر، نسخه‌ی مبسوط و تفصیلی عوالم تکوین از ازل تا ابد است. 3. دارا‌بودن علم و قوانین تشریع. 4. همه‌گونه خواننده‌ی قرآن اعم از مؤمن یا کافر، غنی یا فقیر، متکبر یا متواضع در خواندن قرآن متوجه می‌شود که مشمول بخشی از خطاب‌های الهی مانند سرزنش یا نوازش، دلداری یا هشدار، مهر یا قهر و بشارت یا انذار است. 5. اشتمال قرآن بر علم غیب در اخبار به امور تکوینی و تشریعی عالم و افعال و حالات بشر گذشته و آینده. 6.‌به حکم له دعوة الحق (رعد/14)، تمام مقصد و مقصود دعوت قرآن به سوی حق متعال است. 7. جامعیت بیانی آیات، که یک آیه در عین این‌که مثلاً در مقام بیان حال پیامبران و چگونگی دعوت آن‌ها است، در عین حال اندرز و هشدار بوده و بیانگر خصوصیات اخلاقی و رفتاری انسان و در همین حال که مشتمل بر بیان عالم تکوین است، مشتمل بر بیان عالم تشریع بوده و در همان حال شامل پاره‌ای از اخبار غیب است. و آن‌سان که گویای حال خواننده و گوینده است، همان‌سان مایه‌ی تربیت و هدایت انسان است. 8. ویژگی هشتم آن‌که برخی از سور و آیات، اجمال یا تفصیل و شرح آیات وسور دیگر با اختلاف تعبیر است، مثلاً آن‌چه در قرآن است در سوره یس آمده است. 9. علوم و معارف گوناگون قرآن به زبان عربی آشکار و با فصاحت (روشنی) و بلاغت نازل شده است. 10. علوم و معارف قرآن بدور از اختلاف و تناقض است.16
به نظر می‌رسد که برخی از ویژگی‌های معارف قرآن در کلام شیخ مجتبی قزوینی مانند مورد نهم ناظر به جنبه‌های بیانی معارف قرآن است تا جنبه‌های محتوایی، در عین حال نقطه‌ی اختلاف آن با دیدگاه رایج که فصاحت و بلاغت را وجه اعجاز قرآن می‌شمارد، آن است که در اینجا محتوا و معارف قرآن اصل قرار گرفته و فصاحت و بلاغت جنبه‌ی فرعی پیدا کرده است.
در حقیقت از نظر شیخ مجتبی قزوینی، نخستین و مهم‌ترین ویژگی معارف قرآن، ابتنای آن بر دو عنصر عقل و فطرت است. بن مایه‌ی آموزه‌ها، حقایق و مفاهیم اعتقادی، و اخلاق قرآن، عقلی و فطری است. ماهیت عقلی و فطری این تعالیم، از یک‌سو آن‌ها را همیشگی و همه‌جایی ساخته و از سوی دیگر شیوه‌ی خاصی را در عرضه و آموزش و در نتیجه پذیرش آنها موجب گشته است.
شیوه‌ی قرآن در تبیین معارف و مفاهیم خود، تکیه بر خرد عام انسانی، از طریق استدلال عقلی و بیدار‌کردن فطرت آدمی از راه استذکار فطری است. توصیف قرآن به ذکر (آل عمران/58؛ حجر/9) ذکری (ق/8) و تذکرة (طه/3؛ مدثر/54) و تأکید بر شأن یادآور بودن پیامبر (غاشیه/21) اشاره به همین نکته است. به‌یاد داریم که امیر‌مؤمنان(ع) نیز در تبیین رسالت پیامبر بر‌انگیختن گنجینه‌های پنهان عقول و باز‌یابی و یاد‌آوری معرفت فراموش شده را از شؤون پیامبران دانسته‌اند.17
در حقیقت تفاوت بنیادین و معجزه‌گر معارف الهی قرآن با رهاوردها و یافته‌های علمی بشری از همین‌جا بر‌می‌خیزد. و درست به سبب همین عقلی و فطری بودن تعالیم است که قرآن کریم در دعوت به سوی اهداف خود، قاطعیت و صراحت داشته و از رویگردانی مخالفان و کافران، ابراز شگفتی می‌نماید. (قمر/2) و قرآن را نشانه و آیتی بسنده می‌داند. (عنکبوت/51)
از اوصاف برجسته‌ی قرآن آیه و نشانه‌ی خدا بودن آن است. (بقره/99و252؛ آل‌عمران/100و 108؛ رعد/1). در احادیث نیز از تجلی خدا در قرآن سخن رفته است.17 آنچه درباره‌ی معارف عقلی و فطری قرآن گفته شد، در تبیین مفهوم «آیه» و «تجلی» نیز مدد می‌رساند. بدین‌سان که تجلی خدا در قرآن تجلی به آیات و نشانه‌هاست.19 و آیه بودن قرآن نیز بدان معناست که از یک‌سو بیانگر آیات تشریعی (آموزه‌ها و احکام دینی) و از سوی دیگر یادآور آیات تکوینی خداست.20
بر بنیاد معارف دینی، معرفت خدا، صُنع خدا و موهبتی الهی است که در نهاد همه‌ی انسان‌ها به ودیعه گذاشته شده است. مطالعه در آیات خدا یکی از اسباب تذکر به معرفت فطری است. و قرآن کریم که شگفت‌ترین آیه و با شکوه‌ترین جلوه‌گاه خدا است، بزرگترین یادآور معرفت فطری است. و شاید وجه تعبیر از قرآن به آیه و بیّنه ـ‌به‌جای معجزه‌ـ در متون دینی برای نشان‌دادن این حقیقت است که خداوند حکیم آدمی را حامل و واجد معرفت خود ساخته، آنگاه موجوداتی را آیات خود قرار داده تا انسان‌ها با مطالعه این نشانگان به آفریدگار آیات متذکر شوند. پس از آنجا که رابطه میان آیه و صاحب آیه (ذو‌الآیه) رابطه‌ای قرار‌دادی است، بدون معرفت پیشین به ذو‌الآیه، نمی‌توان از نشانه به صاحب نشانه پی برد. به دیگر سخن معرفت آیه فرع بر شناخت فطری و قبلی توحید است. راستی را برای کسی که اساسا با امر توقف آشنا نیست، چراغ قرمز چگونه می‌تواند علامت ایستادن باشد؟21
جامعیت و کمال قرآن نیز بدان معنا است که قرآن مجید تمامی مواد و مصالح علمی رسیدن انسان به فلاح و سعادت فردی و اجتماعی را دارا‌ست. قرآن با گستره‌ی عظیم معارف خود راهکارهای روابط انسان در چهار حوزه‌ی رابطه‌ی انسان با خدا، با خود، با انسان‌های دیگر و با جهان را تبیین کرده است.
معصومان در احادیث متعدد22 و مفسّران در ذیل آیاتی مانند ما فرّطنا فی الکتاب من شیء (انعام،6 /38) و نزّلنا علیک الکتاب تبیاناً لکل شیء (نحل،16/89) به جامعیت و کمال قرآن تصریح کرده‌اند.23
دیگر ویژگی معارف قرآن، حقانیت، درستی و واقع‌نمایی آموزه‌های آن است. این نکته مفاد آیاتی مانند: ذلک الکتاب لا‌ریب فیه (بقره/2) وإنّه لکتاب عزیز لا‌یأتیه الباطل من بین یدیه و لا‌من خلفه (فصّلت، 41/41 ـ 42) است که مفسّران و دانشمندان اسلامی نیز بدان تصریح کرده‌اند.24
از اوصاف قرآن حکمت و حکیم است. (قمر/45؛ یس/20) حکمت از نظر واژه‌شناسی به معنای استواری، اتقان و منع از فساد و جهل است.25 بر این اساس حکمت قرآن، آموزه‌های راستین و مطابق واقع است که از سویی دچار نقض نمی‌شود، و هیچ کژی در آن راه نمی‌یابد، و از سوی دیگر با روشنگری خود، انسان را در عرصه‌ی عمل از فساد و تباهی باز‌می‌دارد و در حوزه‌ی علم و اعتقاد مانع نادانی وی می‌گردد.
امین الاسلام طبرسی درباره‌ی معنای حکیم در آیه‌ی وإنّه فی أمّ الکتاب لدینا لعلیّ حکیم (زخرف، 43/4)، گفته است که حکیم یعنی مظهر حکمت بالغه، و گفته شده که قرآن حکیم است یعنی بر هر حق و صواب دلالت دارد. به‌منزله انسان حکیم که جز به حق سخن نمی‌گوید.26
افزون بر همه‌ی اینها تعالیم و حقایق قرآن دارای سطوح و لایه‌های معنایی متکثر است که اندیشمندان و خرد‌ورزان هر چه در آنها بیندیشند و کاوش کنند به تمامی مراتب معارف آن نمی‌رسند. در احادیث از ظهر و بطن قرآن سخن به‌میان آمده28 و بر بی‌پایان‌بودن شگفتی‌های علمی قرآن تأکید شده است.29 در حقیقت همگانی بودن و جاودانگی قرآن، مقتضی است که برای همه‌ی انسان‌ها در هر سطح فکری و عقلانی، هدایتگری و معرفت‌زایی داشته باشد. از این‌روست که قرآن کریم در عین حال که خود را مایه‌ی هدایت همه مردم می‌خواند (بقره/185؛ آل‌عمران/138)، فهم پاره‌ای از آموزه‌های خود را ویژه‌ی دانشمندان و خردمندان می‌داند (عنکبوت/43؛ رعد/19؛ غافر/54).
به‌نظر می‌رسد اندیشه اعجاز معارفی به شکلی که از سوی مرحوم میرزا مهدی اصفهانی مطرح شده و در آرا و آثار شاگردان ایشان ـ‌به‌ویژه مرحوم شیخ مجتبی قزوینی‌ـ بازتاب یافته، از نظریه‌های ارزشمند در باب اعجاز قرآن است که در‌خور مطالعه و بررسی بیشتر است.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. علاّمه حلی، کشف المراد/484 ـ 485؛ تفتازانی، شرح المقاصد، 5/5؛ جلال الدّین سیوطی، الاتقان فی علوم القرآن، نوع 64 بحث اعجاز القرآن.
2. برای نمونه، ر. ک، ابن‌میثم بحرانی، قواعد المرام/132 و 133؛ علامه مجلسی، عین‌الیقین، 1/486؛ محمد جواد بلاغی، آلاءُ‌الرحمن/11ـ 16؛ ماوَردی، النُّکَت و العیون، 1/32؛ ابن جزی، التسهیل لعلوم التنزیل/881.
3. شیخ مجتبی قزوینی، بیان الفرقان، 2/308.
4. شیخ صدوق، التوحید/224.
5. ابن منظور، لسان العرب، 1/128.
6. بیان الفرقان، 2/124.
7. همان/197.
8. محمد باقر ملکی میانجی، نگاهی به علوم قرآنی/177 و 186.
9. شیخ طبرسی، مجمع البیان، 1 / 74 و 10 / 211؛ وهبه زحیلی، التفسیر المنیر، 1 / 68.
10. بیان الفرقان/199 و 200.
11. نهج‌البلاغه، خطبه‌ی 16.
12. همان، خطبه‌ی 198 و خطبه‌ی 133.
13. ر. ک: محمد‌رضا حکیمی و همکاران، الحیاة،2/69 به بعد؛ محمد‌باقر موحد ابطحی، جامع الآثار و الاخبار، 1/126 به بعد.
14. کلینی، کافی، 1/24، ح20؛ شیخ صدوق، علل الشرایع، 1/122، ح6.
15. نگاهی به علوم قرآنی/191.
16. همان/208 ـ 216.
17. نهج‌البلاغه، خطبه‌ی 1.
18. همان، خطبه‌ی 147؛ شیخ بهایی، مشرق الشمسین/404؛ زرکشی، البرهان فی علوم القرآن/452.
19. حسنعلی مروارید، تنبیهات حول المبدأ و المعاد/91 و 92.
20. ر. ک: علی اکبر رشاد و همکاران، دانشنامه‌ی امام علی(ع)، 1/166 و 167.
21. برای مطالعه در این زمینه ر. ک: بیان الفرقان/ ؟؛ توحید الامامیه/ ؟.
22. کافی، 1/59 به بعد؛ فیض کاشانی، الصافی، 1/56 به بعد.
23. شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، 6/418، الصافی، 2/118؛ احکام القرآن، 2/246؛ ابن جوزی، زاد المسیر فی علم التفسیر، 4/352.
24. طبرسی، مجمع البیان، 82/1 و 27/2؛ بیضاوی، تفسیر بیضاوی، 1/24 و 25.
25. ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، 2/91؛ جوهری، الصحاح، 5/1902.
26. مجمع البیان، 9/67.
27. کافی، 2/598؛ مجلسی، بحار الانوار، 92/78 به بعد.
28. نهج‌البلاغه، خطبه‌ی 18.
 
منبع: فصلنامه بینات > شماره 39 > اعجاز قرآن از دیدگاه شیخ مجتبی قزوینی ( 10 صفحه - از 361 تا 370 )



موضوع مطلب : اعجاز قرآن, آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی
<   1   2   3   >