معصومین مقامات زیادی داند که دو تا از آنها را می توان نام برد و مقامات دیگر را کمتر کسی می داند. مقام نشئه حیوانیت و جسمیت که همان مقام انا بشر مثلک است. زیرا همه انسانها حیوان ناطقند. در این مقام معصومین علم معمولی یک انسان را دارند و نمی دانند که الان در جنگ مثلا شهید می شوند. در این مقام بیمار می شوند، خوراک می خواهند، امیزش دارند و امثال آن که در قرآن آمده یاکل الطعام و یمشی فی الاسواق. اما در عین اینکه این مقام را دارند مقام ملکوتی یا لاهوتیهم دارند. این مقام است که آنان تمامی علم الهی را دارا خواهند بود زیرا خود خدا به آنها داده است و وعاء مشیت و ظرف علم خدا می شوند که در روایت است که اگر آیه " یمحو اله ما یشاء و یثبت" نبود، علم ابد تا قیامت را داشتند.اما به سبب بدااء الهی و محو و اثبات لوح محفوظ علم آنان وابسته به مشیت الهی شده است.در این مقام مثلا در حالی که جسم امیر المومنین با دستهای بسته ضربه خوردن همسرش را می بیند به مقام نشئه جسمانیت و ناسوت، به مقام روحانیت و ملکوت و لاهوت ایشان در حال حفاظت از کلّ عوالم ماده و مثال و ملکوت است چه رسد به همسرش. این مقامات در طول هم هستند نه در عرض. مثلا شما در یک حالت رویتان به صفحه کتاب است و نمی تواند در همان آن، رویتان به سمت در  نیز باشد. زیرا این رو در عرض هم هستند اما اگر رویتان به صفحه کتاب باشد و در عین حال فیزیکدان هم باشید اشکالی ندارد. شما دارید کتاب قرآن می خوانید و توجهتان از مقام فیزیکدان بودنتان برداشته شده و معطوف به مطالعه قرآن است اما اگر همین الان از شما مسئله فیزیکی بپرسند به مقام فیزیکدانیتان توجه کرده و جواب می دهید. مقامات معصومین نیز همین حالت را دارد. این عرایض را اگر بفهمید تمامی شبهات مربوط به علم امام و قدرت امام را پاسخ خواهید داد. این است که مستدل تر از عقاید شیعه جایی پیدا نخواهد شد. الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة علی بن ابی طالب.